Bitwa Wielka

[Adam Witkowski]

Stoi żołnierz pod Termopilami,
Jak przed wielkimi wrotami,
Czeka go wielka bitwa,
Przed jego oczyma całego życia gonitwa.

Będzie walczył jak Lew,
Bo płynie w nim Spartańska krew,
Nie przestraszy się nikogo,
Jest nastawiony bardzo wrogo.

Za wszelką cenę bronić będzie kraju swego,
Od Perskiego najeźdźcy wrogiego,
Zginie dla kraju z honorem,
Ktoś musi walczyć z tym wielkim potworem.

Ciemięży wielką odpowiedzialność,
Innych życia przemijalność,
Nie ma tu miejsca dla tchórzy,
To dobrze dla nas wszystkich wróży.

Drzemie w nim wielka siła,
Zwycięstwa chwila, Taka miła,
Będzie walczył choćby sam,
Bo niema niezwyciężonych bram.

Liście od krwi czerwonymi się staną,
Porażka jest wielką raną,
Zdrada nas zaskoczy,
W smutku nasze serca zmoczy.

Gdy zginie, ktoś inny złapie za broń,
I poczuje walki i honoru woń,
Będzie to przykład wielki
Gdy zginie z przeciwnika ręki.

Ruszy cały naród na wroga,
Jaka to wielka przygoda,
A on będzie leżał między dwiema górami.
Gdzie krew będzie płynąć strumieniami,

Wielkie sztandary ukażą się na niebie,
Zacznie mocno dudnić w glebie,
Stanie armia pod Platejami,
By zwyciężyć ze swoimi wrogami.

Tak się rodzi Patriota,
Gdy wróg spada na nas jak góra błota,
Zwyciężyć musimy,
Bo życia sens stracimy.

Więc wstańmy! Czeka nas Bitwa Wielka!

[Wuren]

Noo Panie Adamie.. głęboki ten utwór. Jak dla mnie - akurat na pierwszą stronę "Żołnierza Polskiego" - jesli jeszcze wychodzi. Z tego wiersza też wychodzi, ale cos całkiem innego.

Pozdrawiam
Wuren
pees - czy niektóre fragmenty były inspirowane Doomem trzecim? Libo też kilbilem? Bo jak widzę, żołnierz nie ma lekko. Po kolana w trupach.