Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



inwentaryzacja - czyli spis z "natury" w liczbie ośmiu pustaków(?) - potwierdzony

ale spokojnie, zaraz pojawią się "achy" piewców Sutry Poezji "Panorama Firm", będzie: życiowo, buzianio, życzeniowo-całuśnie...

odpowiem krótko -
nic nie poradzę na to
że ma pan w głowie pustaki

dla mnie wydźwignięcie
sztangi światła
aż za księżyc

to sprawa prosta
a nawet bardzo łatwa -
w mojej głowie
są marzenia i jest

wyobraźnia

pozdrowionka :)


Opublikowano

A pewnie, że nie wszystko wszystkim musi się podobać, ale kiedy do pojęcia/odczucia sztuki nieraz umysłu, serca i pary oczu nie wystarczy, to coś więcej można zobaczyć oczyma wyobraźni. A przynajmniej wyobraźnia sięga poza to, co już znane. Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



tak,
o Panu :)


Wcale nie. Ja jestem jeden, a Teletubisiów czworo, z ich jakimś tam odkurzaczem gadającym. Ja jestem jak owo słońce, które patrzy na wygłupy tych stworków.
Analogia zatem nasuwa się tutaj sama, kto jest kto.
Jakiegoś wiersza życzę na Nowy Rok, co by znowu wstydu nie było, a Towarzystwo musiało mniej się gimnastykować ze słodkościami w "konstruktywnych" komentarzach.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



tak,
o Panu :)


Wcale nie. Ja jestem jeden, a Teletubisiów czworo, z ich jakimś tam odkurzaczem gadającym. Ja jestem jak owo słońce, które patrzy na wygłupy tych stworków.
Analogia zatem nasuwa się tutaj sama, kto jest kto.
Jakiegoś wiersza życzę na Nowy Rok, co by znowu wstydu nie było, a Towarzystwo musiało mniej się gimnastykować ze słodkościami w "konstruktywnych" komentarzach.

w tym momencie jakoś mi się w oczach podwoiło
ale może być że Teletubisiów przybędzie
(kto to wie) wiele może się zdarzyć

życzę słodkiej sylwestrowej zabawy
udanych wierszy i konstruktywnych komentarzy
pozdrawiam :)


Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pani Ewo
jest Pani cudowna

niechaj w 2013 zatańczę dla Pani
wszystkie gwiazdy
i oczywiście

Księżyc

pozdrawiam :)



Niechaj pani zatańczy dla Niej!!!!!!!!! W tym 2013. Będzie spektakl dla CUDOWNEJ;-) Chętnie podejrzę tę intymną scenę....;-))))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pani Ewo
jest Pani cudowna

niechaj w 2013 zatańczę dla Pani
wszystkie gwiazdy
i oczywiście

Księżyc

pozdrawiam :)



Niechaj pani zatańczy dla Niej!!!!!!!!! W tym 2013. Będzie spektakl dla CUDOWNEJ;-) Chętnie podejrzę tę intymną scenę....;-))))



ot i jest - sfrunęła
z niebios leciutko miękko
niczym anioł z aureolą na
głowie

Aniele cieplutko pozdrawiam ale ale
jak tam zdrowie?

bo widać z dołu że co trochę lepiej
to za chwilę gorzej u ciebie (ze zdrowiem)
więc nie dziw się - nie na żarty
martwię się o Ciebie...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • W poczekalni pachnie lękiem i lawendą, jakby ktoś spryskał powietrze zapachem wszystkich tajemnic, które kiedykolwiek urodziły się w ciele kobiet. Siadam na krześle, które trzeszczy jak archiwum kobiecych wnętrz, jakby jego śrubki znały alfabet ud, miednic i brzuchów, z których powstawały małe światy, wielkie dramaty i czasem tylko zwykłe „wszystko w normie, proszę pani”. Wchodzi on - ginekolog, nawigator po oceanie kobiecego świata, pół‑detektyw, pół‑astronom macicy, który nawet cień owulacji potrafi wyczytać z mapy kosmosu, jakby szukał sygnałów życia w galaktyce, gdzie kosmici zapomnieli wysłać instrukcję obsługi ciała. - Proszę się położyć, mówi, tonem nauczyciela cyrku, który zaraz pokaże sztuczkę, ale z delikatnością kota na rozgrzanej blasze. Rozchylam nogi, odsłaniając wszystko tak dokładnie, że czuję się jak eksponat w świetle reflektorów, a on wchodzi z uśmieszkiem jak ktoś, kto właśnie dostał dostęp do części świata zwykle zamkniętej na trzy zamki, z narzędziem, które wygląda jak miniaturowy teleskop do planet rodzących życie i dramat jednocześnie. Przesuwa się delikatnie, a moje ciało otwiera się jak mapa nieznanych galaktyk. Tam, gdzie światło reflektora pada najczułej, kryje się punkt G - maleńka, pulsująca perła, jakby sam wszechświat zostawił w tym zakątku tajemnicę radości, miniaturową gwiazdę gotową rozbłysnąć. Łechtaczka - subtelna świątynia przyjemności - rozkwita w mikroskopijnym rytmie życia, otwierając się jak kwiat poranka, którego zapach zna tylko kosmos i ja. Ginekolog spogląda z powagą astronoma, który odkrywa nowe planety w galaktyce wnętrza kobiety, z zachwytem notując każdy puls, każdy fałd, każdą drobną tajemnicę, jakby patrzył na arcydzieło, które powstało z najczystszej geometrii życia. - Hm…  mruczy jak stary kocur, który właśnie odkrywa nowe królestwo myszy. - To jest prawdziwa galeria natury! Każda fałdka, każdy zakamarek, każdy sekret - arcydzieło! Czuję, że moje ciało staje się mapą starożytnych labiryntów, a on jest Minotaurem‑przewodnikiem, który wie, gdzie czai się każdy strach i każda nadzieja. - A tutaj…  wskazuje narzędziem - -  kwitnie życie i… ewentualnie mała niespodzianka. Chichotam w duchu, bo w tej ceremonii nie ma miejsca na wstyd, tylko na absurd i kosmiczny zachwyt nad ludzkim wnętrzem. Na koniec odchodzi z miną człowieka, który własnie zgarnął złoty medal w konkursie „Co kryje się w środku?”, odbierając statuetkę z miniaturowym teleskopem i konfetti z hormonów. A ja zostaję tam - pół naga, pół święta - leżąca jak robot na przeglądzie technicznym, bez osłony, gotowa na diagnozę życia, z nogami otwartymi jak szuflada w warsztacie, zastanawiając się, czy życie naprawdę jest tak proste, że wystarczy jeden ginekolog, żeby zrobić mi tylko przegląd okresowy i powiedzieć z entuzjazmem: „Wszystko działa, proszę pani, proszę tylko nie zapominać o smarowaniu.”    
    • @Berenika97

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Berenika97 Tak, nabroiłaś ;) 
    • @Berenika97 Bardzo dziękuję. Był taki czas w moim życiu, że nigdy nie zapamiętywałem snów. Był również i taki gdzie śniłem jedynie przerażające koszmary. Lecz ostatnio coraz częściej dane mi jest wreszcie lądować w spokojnej krainie snu.  
    • @Lenore Grey poems   Samotność — to nie kara losu, lecz echo wewnętrznego głosu.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...