Zgłoś

razem będzie nam cieplej przy ogniu usiądź przy mnie wieczór gwiazdy przyniesie księżyc okiem nam łypnie   :)))

@Robert Witold Gorzkowski  myślisz że będzie repeta 17? mówisz Robert, że działania są tylko w powietrzu, ale drony zabiły już u nas ludzi( wcześniejsze), a mi szkoda ludzi, dzieci- mają żyć. ale dobra- może będzie dobrze

@Sylwester_Lasota autorski, nie uznaję pisania z pomocą " alusi"( tak to nazywam @andrew  tak- to prawda zastanawiam się i chyba wiem, że nie czuje i nie słyszy dzięki @huzarc dzięki @huzarc  coś w tym jest. kilka razy AI wpadła- ktoś kto się nią posługiwał zapomniał przeredagować tekst- by było dla niepoznaki. Nie wiem jaka to satysfakcja posługiwać się nią- lepiej samemu pisać. ale tak świat cyfrowy coraz bardziej rozszerza się i jest bezduszny

Ból zasnął we mnie już z cicha, Jak dziecię krzykiem zmęczone; Łzy na dno duszy kielicha Spływają niepostrzeżone.   Wszystkie żywota gorycze Zamknąłem w sercu jak w grobie; Niech drzemią w nim tajemnicze. Nie mówiąc światu o sobie.   Lecz jeszcze męczarnia cudza Łzę wydobywa spod powiek, Do gorzkiej myśli pobudza Przybity rozpaczą człowiek.   Jęk, który w ciemnościach słyszę, Paląca nędzarzów skarga, Jeszcze przerywa mi ciszę I żalem pierś moją targa.   A nie tych żal mi najbardziej, Co cierpią niezasłużenie: Ci, jako rycerze twardzi, Znieść mogą każde cierpienie:   Ci, chociaż los ich przygniata, Chociaż nieszczęścia dłoń kruszy, Mają współczucie od świata I spokój własnej swej duszy.   Lecz żal mi tych, którym cięży Poczucie spełnionej winy, Co w sercu noszą kłąb węży I cierpią z własnej przyczyny.   Takiej boleści posępnej Najsilniej wstrząsa mną echo... Gdyż w mrok ich duszy występnej Nie można zstąpić z pociechą.