Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wracam do tego wiersza kolejny raz..... :) Znaczy się - coś w nim jest. Dla mnie....
Kocham Tatry. Może dlatego?

"by grzeszną wędrówką
zamknąć w pułapce pamięci
piękno gór
nieznane przewodnikom"

Właściwie - to wracam ciągle do tego fragmentu. :)

Opublikowano

Dzięki :)
W takim razie do szuflady! Będzie czekał lepszych czasów, bo na razie pomysłu na rozwinięcie początku brak, a inne propozycje się nie pojawiły. Może kolejnych podobnych przeżyć mi trzeba? ;)
Pozdrawiam :)

Opublikowano

Panie Karolu, dostrzegam w pierwszych wersach wyraźną niespójność gramatyczną( najpierw "powiodłaś", później "muskałem").Może zamiast "białego" tekstu, zastosować znaki interpunkcyjne, które mogłyby rozjaśnić nieco zamysł autora. Ponadto "wyniosłe szczyty" są dla mnie trochę nazbyt szkolne, oklepane. A na koniec brawa za "piękno gór nieznane przewodnikom". Pozdrawiam.

  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

Prawda, że szkolne, ale chciałem być nieprzyzwoity, a to było najbardziej nieprzyzwoite na co zdobyć się potrafiłem ;) Jeśli dwuznaczność nie jest dość oczywista, to będzie trzeba podziałać w kierunku jej uwypuklenia.
Przyznam, że początek razi mnie samego. Został "przyklejony" trochę na siłę do ostatnich wersów, które (w moim odczuciu, oczywiście) nie są takie złe. Stąd obecność tekstu w tym dziale.

Dziękuję za konkretne uwagi. Doczekałem się ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sarkastyczny uśmiech głupca, jesteś taki śmiały. Wszystko to iluzja, tarcza, co zatrzymuje strzały, by świat nie wiedział, jak naprawdę jesteś mały. Mur, który chroni to, co tak bardzo chcesz ukryć, łatwo byłoby skruszyć, gdybyś choć na chwilę opuścił wartę, przestał zgrywać bohatera i pozwolił nam zacząć od zera. Wiedziałbyś, że jesteśmy tacy sami — wzbraniamy się przed łzami, chronimy kłamstwami. Choć wiem, że to oznacza serię pocisków w dłonie tak pełne odcisków, wiedz, że jestem obok. Nie musisz być jak posąg. Pozwól mi być bohaterem, twym szczęśliwym zakończeniem
    • Nieskończoność należy pomierzyć, temu cos uszczknąć, bo się nie należy... Pzdr.
    • Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...