Credo XXI wieku

[Heweliusz]

Satyra na moje stulecie…

Wierzę w pieniądze, które szczęścia nie dają
I w swobodę seksualną, choć pierwszy raz ją bolało;
Wierzę w politykę, która nieszczęścia przynosi
I w państwo bez Boga i wartości też wierzę,
Mimo iż zostałem okłamany i obrzucony błotem!!!

Wierzę w świętą gospodarkę i radość jedyną:
Alkohol powszechny i dzieciom dostępny
Do spożycia na kaca wczorajszego pamiątkę,
Ból głowy nieprzebyty, który przejdzie zapity.

Wierzę w prezerwatywy święte, nieprzepuszczalne
Przez moją dziewczynę podarowane w ów czas,
Kiedy chyba oczu nie miała, bo co jeżeli była dziurawa?

Wierzę w siebie, jedynego sprawiedliwego i prawdomównego,
Który ma wiedzę i mylić się, pisząc te słowa, nie może!

Wierzę w przemoc, przez wszystkie rządy popieraną,
Której tylko to Biały Starzec nie rozumie!
(nie wie on, co to życie!)

Przeto wierzę we wszystko, w co wierzyć święte media każą…

8 maja 2004 roku

[Irmina Kęcka]

Dla mnie to tylko wyznanie ekonoma, takie... mdłe. Nie ziębi, nie grzeje, ale nic nie daje. Satyra dla mnie mało pociągająca. A to właśnei satyra powinna najbardziej trafiać do ludzi.

Pozdrawiam