Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

na srebrzysku


Rekomendowane odpowiedzi

jest amfiteatr lampek nocą
leśna opera ciszy
na scenie wielki krzyż
ludzkie korowody z grobów wyłażą
wiszą mgłami wsród drzew
czasem deszcz lunie jakby chciał rzec
pamiętaj przyjdzie twój czas
i wiatr smagnie czasem jak boży bicz
zegar staje głosy splatają czas
i jest w dymie zniczy pod krzyżem
znajoma postać co błogosławi
a ja
w rozkroku wiecznym
między piekłem a niebem
stoję tu oniemiały

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

srebrzysko to cmentarz w gdańsku, położony na górkach w lesie, wokól
doliny , gdzie jest główna aleja( wokól, powyżej są kolejne 3 ,4 poziomy grobów, prawie do nieba). W centralnej części alei /tej głównej/ jest krzyż na pamiątkę pobytu JPII, przy którym jest lampek najwięcej. Stąd las amfiteatr, leśna opera i biała postać. Pozdr.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @corival tworzysz klimaty, zawsze pełne wdzięku - to jest urokliwe i pilnuj swoich światów - reszta, to tylko sugestie i nawet nie chodzi o metafory, ale ewentualnie o sytuacje liryczne, pozdrawiam miło

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • ooo, Autor zaczyna eksperymentować z semantyką i wyszło zabawnie…   cóż, nienawiść zawsze uwłacza samemu nienawidzącemu, ; należy jednak starać się nie tyle zrozumieć jej mechanizmy ( te bywają nieracjonalne ), co rozpoznać je, gdyż są często reakcją obronną na cudzą przemoc w tym przejawy toksyczności ( wynikającej  najczęściej z zaburzeń mentalnych, poranień z dzieciństwa etc.), a wszystko po to, by chronić siebie; w ostateczności  pomogą nam w tym psychoterapeuci - jest taka zależność; gdy tylko zaczynamy ratować siebie, najpierw oprawca nas wyszydza, a później się ewakuuje, bo instynktownie wie, że, następuje koniec jego chorobliwych oddziaływań. Tak, miejmy nadzieję, że nie nawiedzi . Nas - starych , z pewnością już nie znajdzie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      , pozdrawiam.            
    • @Dagmara Gądek  Prawdę mówiąc o morze jedynie zahaczam w finale, a rzecz dotyczy zgoła czego innego, więc chyba nie ma w wierszu zbyt wiele dosłowności ;) Tak, tak... metafory... w końcu dobiję i do tego brzegu, ale jak widać z wolna się rozpędzam po długim okresie nie pisania wierszem. Dziękuję za uwagi.  Pozdrawiam :)
    • @Marek.zak1

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Jakoś o sytuacji wspomnianej u Reja łatwo się zapomina, za to aktualne ekscesy cisną się w uszy i na oczy. Jeszcze raz pozdrawiam :)
    • bardzo lubię tematy morskie, ale jeśli można zasugerować; szukałabym mniej dosłowności, dopowiedzeń typu: pełne uroku, słyną majestatem, radośnie błyskają dowcipem - a starałabym się bardziej stworzyć sytuację liryczną, która ewentualnie odda podobne wrażenie… Ale to tylko sugestia ;)), pozdrówki miłe

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...