Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

krople po tafli
płyną pęknięciami
myśli tłuką szkło
czy wzrok mnie myli

na potęgę szukam
w odbiciu siebie
znajduję ciebie
albo twoje odbicie
w moich oczach

może to przeszłość
albo przyszłość

wybieraj

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Haniu
miniaturka ciekawa - zatrzymuje przemawia :)

ale smutek w niej króluje
więc nastój przenicuję na drugą stronę -
niech znów uśmiechem zabłysną
twoje oczy spocone :)


ja nie wiem co z tymi lustrami
jak się starzeją

stają się po prostu złośliwcami
nie do wytrzymania

na nic moje starania byłam
z lustrem u szewca
powiedział -

zwichrowane

do wyrzucenia

brzęk!

i nie ma
zmartwienia


heja :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Haniu
miniaturka ciekawa - zatrzymuje przemawia :)

ale smutek w niej króluje
więc nastój przenicuję na drugą stronę -
niech znów uśmiechem zabłysną
twoje oczy spocone :)


ja nie wiem co z tymi lustrami
jak się starzeją

stają się po prostu złośliwcami
nie do wytrzymania

na nic moje starania byłam
z lustrem u szewca
powiedział -

zwichrowane

do wyrzucenia

brzęk!

i nie ma
zmartwienia


heja :)



Alinko dziękuje Twój wiersz złapałam .....zapewne wybiorę się do szewca !
I za ciekawą , zatrzymuje ,przemawia serdeczne dzięki !

Serdecznie !
Hania
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


znajduję ciebie
albo twoje odbicie
w moich oczach

może to przeszłość
albo przyszłość

wybieraj

Stefanie jesteś przesympatyczny ,wybrałam (tajemnica Poliszynela)!

Piękne odbicie !

Dziękuję bardzo , bardzo!

Hania
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


znajduję ciebie
albo twoje odbicie
w moich oczach

może to przeszłość
albo przyszłość

wybieraj

Stefanie jesteś przesympatyczny ,wybrałam (tajemnica Poliszynela)!

Piękne odbicie !

Dziękuję bardzo , bardzo!

Hania

Ale natchnęłaś, !!!Połącz razem, Super!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


znajduję ciebie
albo twoje odbicie
w moich oczach

może to przeszłość
albo przyszłość

wybieraj

Stefanie jesteś przesympatyczny ,wybrałam (tajemnica Poliszynela)!

Piękne odbicie !

Dziękuję bardzo , bardzo!

Hania

Ale natchnęłaś, !!!Połącz razem, Super!

krople po tafli
płyną pęknięciami
myśli tłuką szkło
czy wzrok mnie myli

na potęgę szukam
w odbiciu siebie
znajduję ciebie
albo twoje odbicie
w moich oczach

może to przeszłość
albo przyszłość

wybieraj

I jest -SUPER !
Pozdrawiam !
Hania

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Twój wiersz jest jak spacer po impresjonistycznym obrazie - pełen światła, koloru, ruchu. Chcesz znaleźć kogoś w pięknie świata, jakby natura mogła stać się szyfrem, kodem prowadzącym do utraconej obecności. Urzeka mnie bogactwo obrazów: "ptasi witraż", "reliefu rzęs sosny kantaty", "sznur chmur jak białe pieluchy". Jakby nadmiar piękna miał zagłuszyć ból, a przecież ból ten wciąż przebija w pytaniu - "Czy wietrzny pielgrzym to zrozumie?" Piękna jest ta melancholijna końcówka - "niwa bezkresna lnem szyć nie umie". Jest w tym pogodzenie - że nawet natura, tak hojna w pięknie, nie może zszyć tego, co rozdarła strata. Piękny!
    • @Migrena Druzgocący wiersz - głos porzuconego zwierzęcia, psa. Wersy takie jak -"Byłem wierny - pachniałem twoimi rękami", "znałem każdy cień twojego głosu", "nie wołasz mnie już po imieniu" są pełne bezwarunkowej miłości i lojalności, która zderza się z niezrozumiałym okrucieństwem porzucenia. Tytułowe "Nie wiem, dlaczego" staje się krzykiem niewinności wobec zdrady. Piękne obrazy i metafory, nawet drut "zasyczał". "A we mnie rosła cisza - jak w drzewie, które uczy się oddychać w ciemności". - To przejmujący obraz powolnego umierania, rezygnacji i wtapiania się w obojętną naturę. Twój wiersz jest bolesną emocją ubraną w precyzyjne obrazy. Ostatnie wersy łamią serce. Piękny ale boli.
    • @viola arvensis Spodobało się. Poważniej. Smutniej. Dosadniej. Mniej landrynkowo. I też ekstra :) Choć u Ciebie i to jest chyba największa miara Twoich wierszy występuje niekiedy ta przepiękna lekkość słowa jakby taka wypracowana, bo pracowałaś nad tym, łatwość pisania wierszy :) Nie jestem już pewien czy to wzajemne chwalenie się na forum jest aż tak potrzebne, niezbędne, wzrastające ale Ciebie akurat naprawdę mam za Poetkę :)
    • @huzarc Bardzo dziękuję.
    • @infelia Takie wyzwiska się długo pamięta.  Ale żeby tak samemu do siebie?  Też tak miewam, wtedy mówię do siebie po nazwisku, wiesz, żeby doprowadzić się do względnego porządku. Zostało mi to z dziecięcych czasów. Jak nauczyciel mówił do mnie po imieniu - wiedziałam, że mnie lubi  - jak po nazwisku - o, chyba będzie gorzej. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...