Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

są mówią to tylko moje
są mówią to tylko moja
są mówią mój problem

a ja mówię mój kochany
widocznie prometeizm

koniecznie zamienię
słodki śledziku

nie będę szarą gąską
a ty słodką przekąską

częstochowskich nie zmienię w złości
w garść wezmę resztę życia rzucę kośćmi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Alinko , wolę kośćmi aniżeli szklanką!Ha!
Kto nie uszanuje postaw prometeistycznych , nie jest wart....!
Rzucę i nie tylko kości...!
Pozdrawiam!
Hania
PS
Wierszyk , ma drugie denko!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Andrzeju , nie mam co ukrywać ludzi dzielimy wg. ich zachowań, relacji z innymi , Jedni mówią -tylko moje materialiści,,inni moja -np.własność-zapatrzeni w siebie egoiści , mój problem -niedostępni .,egocentrycy.
A ja głupia myślałam i myślę do dziś -że za dobro , szczerość , zaufanie
otrzymam od zycia coś podobnego!
A tu przewrót i nic na to nie poradzę!
Dlatego takie zakończenie!
Serdecznie!
Hania
Opublikowano

Haniu, po Twoim wyjaśnieniu, które napisałaś Stepowi, zaczynam rozumieć, co miałaś na myśli w wierszu - ale niestety dopiero po wyjaśnieniu. Wiersz jest zbyt lakoniczny, zbyt niedomówiony - jest niezrozumiały bez wyjaśnień.
Buziaki, kochana.

Opublikowano

A ja zrozumiałem i spodobał mi się. Egocentryzm odpowiada za wypłowienie kolorów życia, trzeba się otworzyć na wiatry z zewnątrz, cenna myśl, choć dość oszczędna. Ale nie przeszkadza mi to, jest dobrze.
Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Roklinku , wielką radość mi sprawiłeś pisaniem Twoim!
Nie ukrywam ,że rozczytanie wiersza , trudne, ale jak czytam ,,,nie Tobie!
Zgadzam się w stu procentach z Twoim spostrzeżeniem:
-" Egocentryzm odpowiada za wypłowienie kolorów życia "
i nie tylko , odpowiada za nasze byc tu i teraz , bo jutra nie znamy?
Serdecznie Świątecznie!
Hania
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Oxyvko dziękuję za wnikliwe zajrzenie w wiersz.
Mam go w wersji rozbudowanej,widocznie nazbyt okroiłam.

Pozdrawiam serdecznie!

Hania
To wrzuć go także w wersji rozbudowanej!
Serdeczności. :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Oxyvko dziękuję za wnikliwe zajrzenie w wiersz.
Mam go w wersji rozbudowanej,widocznie nazbyt okroiłam.

Pozdrawiam serdecznie!

Hania
To wrzuć go także w wersji rozbudowanej!
Serdeczności. :)
Oxyvko, o to pełna:

materialiści mówią to tylko moje
egoiści mówią to tylko moja
egocentrycy mówią moja sprawa
malkontenci mówią moje na złe

a ja mówię mój kochany
widocznie prometeizm
szkodzi rozumianym (nie?)

koniecznie zamienię
niepojęte
słodki śledziku

nie będę szarą gąską
a ty słodką przekąską

wolna i bezwolna chcę żyć
warto kochać bezinteresownie

częstochowskich nie zmienię w złości
w garść wezmę resztę życia rzucę kośćmi

Serdeczności dla OBOJGA !

Hania



Opublikowano

Zdaje mi się, że po okrojeniu wiersz stał się bardziej treściwy, lepiej się go czyta. Może sam bym go inaczej pociął, ale to Twój utwór. Dobrze, że zniknęły osoby. Swoją drogą, chyba dobrze, że jutra nie znamy. Siwielibyśmy wcześniej...
Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuje Roklinku za odniesienie , miło!
Na sto procent dobrze , bo by nie wstaliśmy by z łóżka wiedząc co nas czeka!
Serdeczności !
Hania

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 Twój wiersz jest jak spacer po impresjonistycznym obrazie - pełen światła, koloru, ruchu. Chcesz znaleźć kogoś w pięknie świata, jakby natura mogła stać się szyfrem, kodem prowadzącym do utraconej obecności. Urzeka mnie bogactwo obrazów: "ptasi witraż", "reliefu rzęs sosny kantaty", "sznur chmur jak białe pieluchy". Jakby nadmiar piękna miał zagłuszyć ból, a przecież ból ten wciąż przebija w pytaniu - "Czy wietrzny pielgrzym to zrozumie?" Piękna jest ta melancholijna końcówka - "niwa bezkresna lnem szyć nie umie". Jest w tym pogodzenie - że nawet natura, tak hojna w pięknie, nie może zszyć tego, co rozdarła strata. Piękny!
    • @Migrena Druzgocący wiersz - głos porzuconego zwierzęcia, psa. Wersy takie jak -"Byłem wierny - pachniałem twoimi rękami", "znałem każdy cień twojego głosu", "nie wołasz mnie już po imieniu" są pełne bezwarunkowej miłości i lojalności, która zderza się z niezrozumiałym okrucieństwem porzucenia. Tytułowe "Nie wiem, dlaczego" staje się krzykiem niewinności wobec zdrady. Piękne obrazy i metafory, nawet drut "zasyczał". "A we mnie rosła cisza - jak w drzewie, które uczy się oddychać w ciemności". - To przejmujący obraz powolnego umierania, rezygnacji i wtapiania się w obojętną naturę. Twój wiersz jest bolesną emocją ubraną w precyzyjne obrazy. Ostatnie wersy łamią serce. Piękny ale boli.
    • @viola arvensis Spodobało się. Poważniej. Smutniej. Dosadniej. Mniej landrynkowo. I też ekstra :) Choć u Ciebie i to jest chyba największa miara Twoich wierszy występuje niekiedy ta przepiękna lekkość słowa jakby taka wypracowana, bo pracowałaś nad tym, łatwość pisania wierszy :) Nie jestem już pewien czy to wzajemne chwalenie się na forum jest aż tak potrzebne, niezbędne, wzrastające ale Ciebie akurat naprawdę mam za Poetkę :)
    • @huzarc Bardzo dziękuję.
    • @infelia Takie wyzwiska się długo pamięta.  Ale żeby tak samemu do siebie?  Też tak miewam, wtedy mówię do siebie po nazwisku, wiesz, żeby doprowadzić się do względnego porządku. Zostało mi to z dziecięcych czasów. Jak nauczyciel mówił do mnie po imieniu - wiedziałam, że mnie lubi  - jak po nazwisku - o, chyba będzie gorzej. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...