Koniec drogi

[Seller meler]

Koniec drogi- Krzysztof Meler

1

Dzisiaj już ginę, rodaku-
Wspomnij mnie, obwieść światu,
Że ja, choć młody- sercem dojrzały,
Chciałem zagoić rodzin polskich rany
I wierszem swoim, przebić nędzna słowa,
Że wyraz „Polska” nic w sobie nie chowa.

2

Niestety, umarłem „śmiercią tragiczną”-
Twarzą padłem martwy, choć świadomy,
Że zostawiam rzeszę zwolenników liczną-
Z żalem ginę strzałą poraniony,
Świadom, że już nigdy nie będę zbierał pochwał z ust czytelników,
I że nie napiszę o sprawach-, o których pisałbym bez-liku.
Próżny mój wysiłek, bo już nigdy natchniony
Nie zostanę.

3
W niebie słowa usłyszę nieznane,
W cierpieniu, bez rozgrzeszenia przed mym Panem stanę,
A wtedy próżne najpiękniejsze słowa,
Bóg wie, co każdy człek za woalką żeber chowa.

4
Żal umierać,o świecie tajemnic niezgłębionych,
Żegnam cię i wołam- „Bądź pochwalony”.