Brzoza

[Jan_Lateo]

Od wieku, czy pół
Stoi tu i patrzy w dół.
Czas ją nie obchodzi.
U Jej stóp wciąż gonią i gonią
Ludzie starzy i młodzi
I tak pospolici, spowici w welurze i stali
Biegną, nic nie słyszą
Może gdyby stali?
Ona im listy jesienią wysyła, w żółtej kopercie
Listonosz nie wzdyma
Tu w jej małym domku jest cicho
Czasem z goła, jakiś pospolity tylko
Z dołu damę woła.
Ona jednak romans w końcu października
Miewa z listonoszem, ten dmucha i dmucha
Już nie długo.
Tydzień, dwa może
Spać pójdzie kochanka
W białym kolorze
Zimnym wietrze
W białej korze
Tylko godzin mi szkoda