Na za kiedykolwiek

[Grzegorz_Kochel]

Owinięcie wmiędzy siebie, słownymi przepychankami
raczymy się- jak dobry winem. I ty nie znasz mnie, ni ja Ciebie.
Z dekoltem rozpiętym -słów, mniej lub bardziej kokieteryjnie,
chłoniemy tę chwilę ciszy. A ty szepczesz, a ja powtarzam: nadzwyczajnie!
I nie ma może blasku świec, nic co by ciemnośc przegnało,
księżyca też nie ma, i klimatu, może mniej. Wszystko gdzieś się zapodziało.
A słowa, ćmy lgnąc do do tego światła, którym zdaje się być,
zupełnie coś innego, muskają skrzydłami wargi nasze. Tak musi być-
w nieskrępowaniu wyrażanych opini, w niesmaku nad nieobecnością,
Ty może się uśmiechasz, może i ja, zachwycony tą naszą obcością.
To tak, na dobry wieczór, na dzień dobry, na teraz, na za kiedykolwiek,
żebym chociaż chwilę tę mógł wspomnieć.
Bez żalu