Ciemne skrzydło samotności

[Róża]

tak bym chciała odsłonić
ciemne skrzydło samotności
spojrzeć w twarz jego oczom

wyrwać się z jego szponów
muszę wreszcie bo
ciemne skrzydło samotności
otula sobą wszystko
co obejmie

pragnę odnaleźć klucz z sieci piór
wołam o pomoc

tak bym chciała znaleźć
drogę ucieczki stąd
wydrzeć się ze szponów zła

ciemne skrzydło samotności
jest czujne
widzi swoim posępnym wzrokiem
wszystko co przysłania mrok
jego czujność wytrwała
wyrocznia czeka na ofiarę

[Red Rose]

Nie jestem zachwycona techniczną stroną wiersza, ale poczułam ten nastrój, bo jest mi on teraz bliski. Nie podoba mi się szczególnie powtórzenie: "wyrwać się z jego szponów", "wydrzeć się ze szponów zła" Trzeci wers właściwie nie wnosi nic nowego - jest powtórzeniem tej samej myśli, bo w zasadzie samotność utożsamiasz ze złem. Ale jestem pełna uznania dla umiejętności tworzenia nastroju... Aż się ciemno robi przed oczyma!
Pozdrawiam serdecznie - też Róża, na dodatek czerwona:)