Horyzont

[Bronisław Jaśmin]

Horyzont jest miejscem, które boli najbardziej.
Można podsłuchiwać atomy i naśladować układane przez nich
melodie. Zjeść sen, a potem się ocknąć, wydalić na jawie.

Dni cierpliwie wypalane trawą więcej tutaj nie wrócą.
Odwracam lustro od twarzy i wysłuchuję co woda
ma tobie do powiedzenia. Ze zrozumieniem jedynie
nadstawiają ucho przygodne brzegi, światło, wiatr który
się topi.

Rzekę odtwarzam na pamięć, taneczne kawałki.
Nauczyłem się mowy kosmosu i była nią cisza.
W końcu nikt inny jak ty, naprężyłeś swój język
na pierwszą lekcję.

Dzisiaj świat został rozlany od nowa, przekuto związki
chemiczne i wybudowano powietrze. Horyzont stał się
jedyną przeszkodą do szczęścia. Pozostało rozpalić
za słońce ognisko, na horyzoncie - garbie nie do wytworzenia.