Zadupie diabła

[krzywy olek]

Pociąg do Aguas Calientes
rozpoczyna peruwiańską przygodę,
setki mil od miejsca,
gdzie Jezus zgubił sandały.
Wzdłuż linii papilarnych Urubamba,
między Cuzco i Machu Picchu
zaczyna się koniec świata.

Calientes zasypane armią
rozpalonych podróżników.
W pogoni za obsesją, zieją
mitycznym żarem do Starej Góry.
Zaginiona przez stulecia
osada, na ostrzu pożądania.

Miało być magicznie.

Echo grzmi peruwiańskim karaoke,
niczym szlachtowane świnie.
Rymowanki o gorącej miłości,
popychają do strasznych czynów,
ogarnia strach przed napisaniem
podobnej pieśni.

Nie ma od kogo odpalić skupienia.
Z garderoby pełnej
rozkrzyczanych twarzy,
uchodzi w nieznane wyobraźnia.


Ale po włóczęgach po Machu, opowiesz
o niezwykłej, transcendentalnej podróży.
Powroty nie sprowadzają na ziemię,
gdy stąpałeś śladami Manco Inca.

[Pan_Biały]

na geografii namiętnie ściągąłem, więc na maturze wygrałem matematykę, dlatego zrozumiesz że omijam pewne wersy, ale za:
setki mil od miejsca,
gdzie Jezus zgubił sandały
masz u mnie pomnik
pozdrawiam

[Gość]

Ryszard Kapuściński powiedział, że nie ogarnia świata, pomimo to próbował świat opisać i robił to znakomicie. Twój wiersz jest reportażowy i przez to publicystyczny, ale mnie się podoba.

Zmieniłabym tylko tytuł, bo tam, gdzie mieszka diabeł nie może być "zadupie".

Pozdrawiam,
Marlene.

[Nata_Kruk]

Dla mnie tytuł taki sobie... ale relacja z podróży jest ciekawie podana, nie nudzi.
Dwa razy uśmiechnęłam się... "gdzie Jezus zgubił sandały" i..
"Nie ma od kogo odpalić skupienia|"..
Zgadzam się, że po powrocie, ma się wrażenie, że dotknęło się nieba.
Pozdrawiam... :)

[Sylwester_Lasota]

nie byłem i pewnie nigdy nie będę, ale fajnie mi się przeczytało.
pozdrawiam i do poczytania :)