Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Duszo człowiecza...
Czemu się trwożysz?
Jako ptak w klatce
biedna sie trzepoczesz...
Akurat dziś
Kiedy odkryłaś,
że dom twój tam, gdzie serce twoje...

Duszo człowiecza...
Czego się lekasz?
Jak szary zając
czaisz się za miedzą...
Akurat dziś
Gdy zrozumiałaś,
czym jest szczęście - ono jest w tobie...

Najtrudniej jest gdy się chce najprościej - kochać
Najtrudniej zbudować w sercu twierdzę - pokój
Najtrudniej złozyć szczęście wielkie z odamków ostrych, a kolorowych
Wiele jest trudów, a ten największy to żyć - po prostu...

Opublikowano

Wyżej już wiele dla wiersza zrobił Stanisław Prawecki:
odebrał stylowi patos i dziewiętnastowieczny styl.
Pewnie przeoczył "twoje" po "sercu".
Nie wiem, dlaczego wyszło mu "łostrych":)

Literówka.

Proponuję w tę stronę.

To co zaproponowałaś - mocno na "nie". Rzecz w tym, czy zechcesz doskonalić warsztat;)

Powodzenia,

Para:)

Opublikowano

wydaje mi się, że chcę pisać lepiej. czy jest to tożsame z doskonaleniem warsztatu? w jakimśtam zakresie tak. dotąd zawsze pisałam sama (no, prawie zawsze), bez wskazówek ludzi, którzy się na tym znaja/mają wieksze doświadczenie. teraz się konfrontuje i przemyśliwuje wasze uwagi. za każdą dziękuję. coś na pewno wniosą.
pozdrawiam!

E.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @APM Ładny, prosty, rytmiczny wiersz. Zadaje ważne pytania i odpowiedź na pytanie zawarte w tytule brzmi "tak". Pozdrawiam serdecznie.
    • @Simon Tracy Lata 90-te... Gdy świat był jak nierozpakowane pudełko czekoladek ;)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witaj - miło żen uroczy - dziękuje -                                                               Pzdr. Witaj - staram się tak pisać by nie było pod górkę - czyli prostym słowem -             i jak widzę udaje mi się z czego się cieszę   - dziękuje za kolejne czytanie -                                                                                                                 Pzdr. Witaj - cieszę się - dzięki                                                        Pzdr. @Natuskaa - @Rafael Marius - @Berenika97 - @Wochen @huzarc - @violetta - serdecznie wam dziękuje -
    • Anna w dzieciństwie wróżyła z traw chwytała w dwa palce nasadę plewa ciągnęła sprawdzając dziewczynka czy chłopiec czasami wielichna rozchylała pochwę pozwalając języczkom liściowym łaskotać szorstka strukturę w trzonie gromadziła wodę wszystkie chwile które bały się być rozumiała z tymotka odrywała cieniutkie witki wkładała do ust te najbardziej soczyste z jeszcze białą końcówką słodkawy posmak dojrzewających pędów pozostał najdłużej duże krępy porastające nieużytki to tam odnalazła spokój najbardziej kochała krwawnik na wysokości drewnianej stajni porastał omszałe platy mdła woń pomieszana z gorzkim smakiem i ten delikatny szelest tysiąclist mówiła spójrz jak skiby łapczywie pochłaniają wodę nim kropla dosięgnie gleby trawy upomną się o nią jak to słońce podarte i rozrzucone na brzegu sadzawki u Milskich
    • gdy poczuje że już że tylko dwa kroki zapłacze a potem życiu podziękuje   za drogi kręte -  świerszcza tęcze za ból który wiele nauczył   drzwi niepewnego zamknięte - rodzinny dom - chwile łez szczerych i uśmiechów   gdy poczuje że już nie ucieknę  - dalej będę sobą - się  nie zlęknę
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...