Wojny światowe

[Bronisław Jaśmin]

Wojny wybuchają bez słowa i znaku
i ten stan rzeczy nie zależy
od eksplozji na słońcu
i frontu krwi w ciałach.
Codziennie przyczyny i skutki
zawiązują sojusz,
a następna sekunda
oblega poprzednią,
by zdobyć jak twierdzę.

Przymierza przymierzami,
drażni partyzantka
wydarzeń maskujących
się w okopach dat.
Błyskawiczne jak mołnie
są okoliczności,
a fakty podkładają
się pod dom, w piwnicach,
bo pod poprzednie fakty:
pod auta i w biurach.

Sekunda pod poprzednią,
która mieści się wszędzie,
podkłada się pod drzewa
i wszystko, a wtedy
eksplozja okazuje się
całym wszechświatem.

Pokój musi być stanem
wielkiego uśpienia,
lecz nawet hibernacja
żyje własnym życiem
i wiele w niej toczy się przemian.
Nawet atom wodoru
jest zabunkrowany
w odwiecznych prawach przyrody.
Tu rzeki cierpliwie stacjonują,
gdy prąd jest niczym innym,
tylko linią frontu.

Tylko spojrzeć
i zwrócić na dłużej uwagę
jak woda sprzed sekundy
jest okupowana
przez wodę następną.

Przypadek jest strategiem
i głównym dowódcą
rozstawiającym
armie powietrza i drzew.
Chyba pokój jedynie
modli się w kościołach
lub u buddyjskich mnichów,
ale ta gra świateł
tańczących w pagodach,
też musi zaciekle walczyć
o miejsce jak fort.

Wiele z nich jest nieczynnych
dopóki świat nie wskaże
wzrostu zapotrzebowania
na czarne kolekcje zimowe
i modę na czerń,
zaniedbane cmentarze
bez nowych mieszkańców,
w których trupy
zanudzą się całą wiecznością...

Liczne linie,
desanty - parowanie wody,
przyroda nas wszystkich ubiegła,
nic tutaj nowego.
Kiedy jakiś dyktator
pocałuje stryczek
w odległym rejonie świata,
w Polsce marzec
przedwiośniem wyburza pomniki,
tyrana obsiadłego jeziora i dachy.

Jakaś linia wojenna
upadła z rozmachem:
czy to Pustynna Burza
lub nienawiść w głąb Azji
odporna na wszystko.
To w tej chwili od razu
bez przerwy na rozejm,
pokój, w którym konflikty
śnią o drugim razie...

By podtrzymać tradycję
lub gdy jest okazja,
pogoda czołgająca
się nad martwym frontem:
pracowicie wymyśla
też własne na frontach.