Królowa śniegu

[Mrzyk_Wędrowny]

Z katorg droga,
W podróży powtórzeń
-Skróćże- już woła,
Skargą wywróży pojutrze.

Że czuć, że goła
Że zgrzyt
- kier kolorem wrze.
Strzeżona kropla
Nie krzycz, niech bladość
- mrze.

Zawrzeć czy zgnieść grzech
Tuż nam oddany?
Szczerzą się w ruchach
Zgłodniałych
- szukamy-

Zrzeka się trzymając
Sczerniały aksamit,
Rzucając swój żywot
By wyjrzeć za
- nami.

Niech sczezną dookoła
Wytrzebione wiary!
- Ostrokrzew,
Wypleciony z wrzeciona,
Wygrzeje zduszone ciała
- dech,
Skargą wynurzy pojutrze.