ułamek sekundy

[Anna_Para]

Januszu, a ja o wierszu: Zabrałabym kilka "jaków". Niewiele, spójrz:


nie wiem dlaczego ciągle ten sam sen:

obce ciało wwierca się w skórę
która stawia tylko mały opór
pęka napięta membrana
po drodze rozbija komórki
wysysa każdą myśl
każde wspomnienie
zabiera mowę i słuch
zostawia zimno i ciemność
nieomylnie po wytyczonym torze
rwie ze światem wszystkie połączenia
ciągnąc za sobą czerwony ogon
jak kometa z apokalipsy świętego jana
brnie dalej by znowu natrafić na skórę
która pęka już bez czucia
-powierzchnia wody
pod naporem kamienia
a ono znika gdzieś w ścianie

cisza
purpurową stróżką płynie po twarzy

osiemdziesiąt dwa słowa
aby opisać ułamek sekundy

Poza tym - bardzo na tak. Z serdecznym podobasiem, cieplutko,

Para:)

[bazyl_prost]

myślę że to tajemnica boskich rzeźbiarzy

[Janusz_Ork]

Oxyvio, przez określenie "inni" miałem na myśli ludzi przechodzących przez podobne, albo może nawet te same tarapaty co ja. I jak wiadomo jeden przypadek nie da się porównać z drugim, bo i sytuacje inne i ludzie są różni pod każdym względem. Doszedłem do wniosku, że są sytuacje lub stany, w których jesteśmy absolutnie sami i sami musimy sobie poradzić, podjąć dezyzje.
Tobie życzę aby Ci się jak najlepiej układało. Dziękuję za miłe słowa.
Serdecznie pozdrawiam.
J.

[Janusz_Ork]

Anno, bardzo mnie cieszy, że zajrzałaś do mnie. Twoje uwagi i poprawki naprawdę godne zastanowienia. I to jest tu dla mnie na forum najcenniejsze - żeby inny poeta spojrzał na wiersz, dał wskazówkę. Bardzo Ci dziękuję za czytanie i poświęcony czas.
Pozdrawiam serdecznie.
J.

[Janusz_Ork]

Bazylu, wprawdzie nie wiem co masz na myśli pisząc o boskich rzeźbiarzach, ale dziękuję za czytanie i słowa pod wierszem.
Pozdrowienia.
J.

[Oxyvia]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak, dobrze Cię rozumiem - w wielkich problemach jesteśmy czasem całkowicie sami i nikt nam nie może pomóc.
Jestem pewna, że sobie poradzisz. Oby jak najszybciej. Trzeba przeczekać "złą karmę".
Wszystkiego dobrego, Janusz.