Stary poeta

[Ako]

O Muzo piękna, pani myśli mojej
Ty, co z Parnasu zsyłasz natchnienia potoki
Bądź mi życzliwą w swej łaskawości
I oddaj w posługę zastępy swoje

Łatwo wszak pisać w kwiecie młodości
Gdy lok jeszcze ciemny nad jasnym czołem
Lecz przyszła starość i zgrzybiałe dłonie
Nie mają pióra ni ręki lekkości

Nie mi składać tercyny, eposy, dialogi
To rzecz młodzieńca, nie moja o Pani
Zwłaszcza, że pióro podniówszy by skreślić
Wnet zapominam pisma kręte drogi

Nie męcz mnie, więc Muzo łaskawa
I bacz na mnie zatroskanym okiem

Bo jestem poetą i za nic mi sława
Nie prześcignę Homera gęsim lotem

[WiJa]

Swego rodzaju sztuka, w każdym razie rymy niczego sobie, tylko czy to nie podąża/podążyło w stronę sztuki dla sztuki. Pozdrawiam