Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

O wszystkim i o niczym

Róża_Płocka
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Róża_Płocka

Róża_Płocka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Czy dane mi będzie ujrzeć blask nieba i ludzi oceniać?
Czy zdołam przepłynać ten uczuć ocean?
Czy znajdę ten raj gdzie wszystko jest i nic?
Gdy już będę tam policzę gwiazdy na niebie, poznamy bliżej siebie.
Opowiem im o życiu,
o smutkach i radościch..
o szczęściu i goryczy...
o wszystkim i o niczym.
Gdzie są moje skrzydła zadawać pytania będę,
czy kiedyś je dostane?
Jak najszybciej, jak najprędzej
Chcę wzlecieć wysoko ponad góry i las,
pragnę odnaleźć ten zagubiony świat.
I znów jak wąż Ewie do ucha mi syczy,
mówi o wszystkim i o niczym.
Nie muszę znać języka aniołów,aby zrozumieć wszystko,
serce tłumaczy, dusza wie i rozpala z iskry ognisko.
Wszystko o wszystkim i nic o niczym,
wszystko o niczym to nic o wszystkim.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      glinik

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Leo Krzyszczyk-Podlaś Delikatny, nostalgiczny wiersz o miłości i przemijaniu, z pięknymi obrazami przyrody. Kluczowy jest kontrast między "tamten letni ciepły czas" a "dzisiaj" i bolesne podsumowanie. Glinik to miejscowość?
    • Wiesław J.K.
      Od końca

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      @Berenika97

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Pewnie masz rację, szczerze mówiąc nie sprawdzałem, ale na moją obronę mogę tylko dodać, że raczej napewno rekord w tym miesiącu. :))))
    • Berenika97
      Atrament i krew

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      Słyszę tę pieśń, co płynie przez ulice, jak rzeka bez nazwy. Mówią nam, że granice to tylko kreski na nietrwałym papierze, atrament, co dawno wyblakł. A jednak wciąż kreślimy je na nowo. Palcem na mapie, czołgiem, słowem, ogniem. I giną miliony, gdy człowiek poprawia świat po swojemu. A mapy kłamią. Kolory bledną, stolice wędrują. Narody znikają jak ślady na mokrym piasku. I tylko On, zepchnięty na margines każdej mapy, Człowiek, którego nikt nie słucha. Z przebitymi dłońmi, z krwią, co wsiąkła w kamień, wiedział, że świat to nie flagi i nie doktryny, nie hymny śpiewane na rozkaz. Lecz to, co trwa, gdy milkną słowa: skała, woda, horyzont. Obojętne, odwieczne, a jednak to w nich jest światło, które wraca w ciszy trzeciego dnia.
    • wierszyki
      Kot w butach

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Oto dyrygent w białych rękawiczkach. Przeciąga basy wraz z grzbietem, co na nim frak. Biała muszka. Do miękkich eskarpin stosuje pauzy lub używa smyczka.   Tak ulizany, a oko zmrużone. Blisko dla dłoni lśnią w cętki lampasy — czyżby odświeżył poszetką z brustaszy trójkolorowe futerko. Dachowiec   Skacze na podium: Czy lepiej w obcasach? Albo do kłusa, bom żwawy jak rumak. W cholewkach buty zdo-biły-by w parach. Zatem go słucham, bo wszystko zrozumiał.   Tu się podpiszę: Jan nie kot Młynarczyk. Najmłodszy, ale nie myślę iść walczyć.                
    • Wiesław J.K.
      mauzoleum przyszłości

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Opowiadania @Simon Tracy były inspiracją do napisania tego wiersza. Ukłony w jego stronę. Dziękuję!

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Waldemar_Talar_Talar Dziekuje Waldemarze z pozdrowieniami. :) @Migrena Dziekuje Jacku za komentarz. Pozdrawiam :) @huzarc Pozostaje tylko nadzieja, że rzeczywistość pójdzie innymi ścieżkami, bardziej pozytywnymi. Dziękuję i pozdrawiam. :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...