Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wielkimi oczami meduzy
goni na jednej nodze ( wariackich ) wizji
tym silniejszy im bardziej uciekam

długo żywi się słabościami
wtyka obleśne macki
w coraz głębsze zakamarki zadumania
wreszcie zwycięża z rozsądkiem

podobny hydrze
sypiąc złowieszcze skry
z lubością tworzy smołowate scenariusze
zadziwiony pustką ich pozornej doskonałości

gdy przechodzi w deprechę
zamyka mnie we wnętrzu wyobrażeń
sycąc się dociskaniem łopatek

choć w zamyśle miał być refleksem
decydującym o przetrwaniu ( walce lub ucieczce )
miast chronić przed ciosem
pozostawia pogorzelisko siły

łapiąc oddech
odbijam się plecami do życia

... w marzenia

z inspiracji ostatniej kołysAnki na jednej nodze ... napisany Dnia: 2012-05-09 03:08:44 :))
( z całą siłą neurotyka, a co ? )



poniżej ... pierwsza autopoprawka wierszonierymówki :)) 2012-05-10 19:08:44


struchlały

...masz wielkie oczy

jak
cień czarnoksiężnika z archipelagu
gonisz na jednej nodze ułudy
tym silniejszy im bardziej uciekam

wzmacniany słabościami
wtykasz obleśne macki
biczując zalęknioną podświadomość
aż zwyciężysz z rozsądkiem

podobny hydrze sypiesz skry
z lubością tworzysz smoliste scenariusze
zadziwiony że nie zmrażają
bezwlględnego zera

gdy przechodzisz w depresję
zamykasz mnie we wnętrzu wyobrażeń
podsycając się do dna
dociskasz łopatki

choć miałeś być refleksem
decydującym o przetrwaniu
zamiast chronić przed ciosem
pozostawiasz pogorzelisko siły

łapiąc oddech
odbijam się plecami do życia

...w marzenia



Opublikowano

za dużo tu ubarwień....

oczami meduzy
goni na jednej nodze
wariackich wizji
tym silniejszy im bardziej uciekam

żywi się słabościami
wtyka macki
w zakamarki zadumania
wreszcie zwycięża
nad rozsądkiem

podobny hydrze
sypie iskry
z lubością tworzy
scenariusze
zadziwiony pustką
ich pozornej doskonałości

przechodzi w depresję
zamyka we wnętrzu wyobrażeń
sycąc się dociskaniem łopatek

miał być refleksem
decydującym o przetrwaniu
walce lub ucieczce

zamiast chronić przed ciosem
pozostawia
pogorzelisko siły


jeżeli do życia, to odwracam się jeżeli odbijam, to od życia

uciekam....w marzenia
wiersz, bym nazwała....hydra, bo strach.....zbyt dosłowny

Opublikowano

sabina kusmicka - masz trochę racji z tytułem ... he he właśnie zrobiłem pierwszą autoporawkę wierszonierymówki :)), a wcale się nie upieram, że wersja początkowa jest ostateczną ... w końcu to warsztat :))
... zastanawiam się nadal nad trzecią czy zostawić końcówkę z wersji pierwotnej ( napisanej na chybcika z impulsu ) czy jednak z autopoprawki ....pozdro :)))


Opublikowano

Proponuję "depresję", nie "deprechę" i wiesz, że dopełniaczówka "zakamarki zadumania" mi się nie podoba. Później jest jeszcze "wnętrze wyobrażeń", więc jedną możesz śmiało ściąć.

Ale - czy Ty mnie słuchasz???

;)

Para:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @violetta a jakież to mogą być zalety u kogoś, kto nie ma wiedzy?
    • jeśli musisz się zmuszać, zapomnij. świat ma dość ludzi, którzy tłuką słowa jak zardzewiałe gwoździe w spróchniałe deski. jeśli nie budzi cię w nocy ta brudna prawda, która gryzie od środka jak szczur — daruj sobie. życie i tak cię połknie, a nawet się nie zakrztusi. pisz tylko wtedy, kiedy nie pisanie zaczyna cię dusić, jakby ktoś wbijał ci kolano prosto w gardło. a jeśli przyjdzie to naprawdę — nie pytaj, nie proś o pozwolenie, nie wyglądaj oklasków. po prostu otwórz drzwi i pozwól temu potworowi wyjść, nawet jeśli zostawi po tobie tylko pusty pokój i podłogę pełną zębów. bo inaczej będziesz tylko kolejnym głosem, którego nikt nie usłyszy, nawet ty sam.
    • żyj choć nie masz już sił a ciało ciąży jak stal mimo to idź nadal w przód życie swe przyj jak w bal żyj choć wydaje ci się, że nie potrafisz a inni cię tylko w problemy wpędzają pokaż jak jesteś silna jak z swego centrum życia swą moc dodają żyj choć wydaje ci się to niemożliwe zmęczenie ci doskwiera na co dzień drżące są nogi twoje i piwne rozruszaj więc ciało na trampoliny korzeń żyj choćby na przekór innym uwierz w siebie gdyż to cud i wtedy na pewno przyjdzie chwila lepsza najmocniej że kochasz życie swe jak miód żyj całym sobą całym sercem bierz wszystko na otwartą klatę nie tylko gdy czujesz się szczęśliwa poczuj jak życie rzuca cię udanie na matę trzymaj życie mocno w pięściach nie daj sobie w kaszę pluć nigdy na drobiazgi się nie rozmieniaj na zawsze w tym życiu się na nowo ucz
    • @Arsisza to masz inne, ładne zalety i interesują mnie:)
    • @violetta pewnie i brakuje. a komusz jej nie brakuje...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...