Nad brzegiem

[lucjan1949 bieniecki]

Nad brzegiem

Gdy nad brzegiem stanę,
Mego życia - końca.
Głąb czeluści ogarnie,
Wątły promyk słońca,
Chciałbym Matko - Królowo,
Byś stała nad brzegiem.
Była mą Powierniczką,
Między ziemią, Niebem.

Niech nadziei promyki,
Budzą moje tchnienie,
Studzą wsze wątpliwości,
Wzbogaca natchnienie,
Rodzą zdrowe owoce,
A z nasion, ich łona,
Wzrasta wiara ogromna,
Wieczna, nieskończona.

Z utęsknieniem poczekam,
Nie drgnie brew, powieka,
Aż miłości Twej spłynie,
Wierna Matce, rzeka.
Daj mi wytrwać w pokorze,
Jak nasz Ojciec każe.
Byśmy w Niebie Anioły,
Byli, nie Łazarze.

Józef Bieniecki