najpierw Ty zaiste

[Kraft_]

z życia przedmiotów
uwolniłaś z lekka na pocieszenie
najcichsza będąc
jak wiosenny zbawiciel
co rozważaniem natury dał przykład

idąc przed siebie
gdy przychodzisz rozterkami
popadam w echo twoich wierszy
jak żniwiarz który zbiera plony

z pola jakie wysiałaś
będąc poza umierasz we mnie
na zielono

a potem ty
już tyle razy zmartwychwstając

nadziejo


edytuj usuń

[Anna_Para]

z życia przedmiotów
uwolniłaś z lekka na pocieszenie - kto uwolnił? kogo?
najcichsza będąc
jak wiosenny zbawiciel
co rozważaniem natury dał przykład
idąc przed siebie

gdy przychodzisz rozterkami
popadam w echo twoich wierszy
jak żniwiarz który zbiera plony
z pola jakie wysiałaś

będąc poza umierasz we mnie
na zielono

a potem ty
już tyle razy zmartwychwstając

nadziejo


edytuj usuń

Tak jakoś bym coś... Najgorzej, że nie rozumiem, co masz na myśli w pierwszej strofie. :(

Para:)

[Kraft_]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

pierwsza strofa jest bardzo wyrazista aniu, mówi o tym, że kobieta wyciągnęła faceta z codzienności, a on niby sie z tego cieszył, ale do końca nie wiedział czy to dla niego jest dobre, ale wiedział jedynie to, że ona jest jego swiatłem ...:)))

[Anna_Para]

Rozumiem: Ona i nadzieja, to ta sama osoba (adresatka). Czyli;

Uwolniłaś mnie z życia przedmiotów/ dzięki tobie przestałem być przedmiotem:)

później:

najcichsza będąc (bez będąc)

Pozdrawiam, plusknę później,

Para:)