dozując dostęp do siebie

[Kraft_]

w twoim naszym domu
nieopodal drewnianej chatki
posadziłaś zagojenia moich ran
kwitną na wiosnę podlewane romantyzmem
z konewki niepoprawnych oddań

obok ciebie trawą
wiecznie zieloną we wschody i zachody słońca
ścielę miejsce pod ars amandi
a lasy podniecone wizją kochanków
śpiewają ballady zaprzężone w jedenaście koni

w twojej szafie
gdzie chciałbym ułożyć swój czas
kwiatowe sukienki na stałe pachną jutrem
a zgrabna bielizna do granic widnokręgu
pobudza jedwab zmysłów kusząc koronkami

krótko mówiąc zwariowałem
w rzece twojej zmysłowości
na zawsze chcę utonąć

przytul mnie wreszcie

[Anna_Para]

Wiosna, Panie sierżancie...

Ech, troszkę powycinałabym "romantyzm", "konewkę"...
i już.

Ale wiesz, że mi się podoba:)

Pozdrawiam,

Para:)

[Kraft_]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

mam słabość do konewek :)))
tak jak do par ;)

pozdr.