Śpiewacy

[lucjan1949 bieniecki]

Śpiewacy.

Jutrzenki śpiewacy, na gałęziach świata,
Wyszukawszy solisty dogodną trybunę,
Wykonują coś na kształt godowego tańca,
Uderzając z miłością w ulubioną strunę.

Znając godne miejsce porannego zewu,
Z braku konkurentów wyśpiewują solo.
Bywa serca zaletą i serca potrzebą,
I odwieczną niebiańską uskrzydloną wolą.

Edytorskie zdolności w miarę wirtuoza,
W wiolinowym ujęciu poszybują w Niebo.
I smyczkowym piskaniem na promieniu
słońca,
Stają się Duchową i świata potrzebą.

Aryjki uniesione na skrzydłach poranka,
Z chórem leśnym poszumie płyną w pięciolinie.
Jak miłe szczebiotanie wiernego kochanka,
Który słowa zniewolił w pieszczotliwym czynie.

Ptaków ranna modlitwa i hymny pochwalne,
Zawsze tak wymodlone Najwyższemu Bogu.
Są obecnością Stwórcy wszędzie namacalne,
Na ołtarzu stawiane tam na Nieba progu.

Józef Bieniecki