Mężczyzna

[Bronisław Jaśmin]

odosobnieni wszystko napiszemy ciałem.
5:09 zamyka lustro na odbicie,
potem kawa, gdy myśli
krążą na powierzchni,
filiżanka wykłada
lekcje z parowania.
cztery ściany,
kanapa,
na kanapie kot;
wyłączę przestrzeń z ruchu,
pojadę do pracy.

tłum będzie nosił w deszczu
spadające fakty,
miasto to taki pęcherz,
który się rozrasta
zegarkiem na ręku.

wrócę. wieczór,
i będę przywoływał światy
zamknięte na butelkę wódki,
pot i męskość.
znam taki jeden,
który pełza po podłodze
i palcami białymi
od niesfornych kwiatów,
cierliwość w układaniu
florystycznych złudzeń
przenosi tu na wszystko;
drzewa stoją na zbiórce
jak w jakimś więzieniu -
złodziejaszki wiatru.

komponuję bukiety z tygodni i gwiazd