Podniesienie rzeczywistości

[Bronisław Jaśmin]

czas to zaszczyt - powiedzmy. z honorem wiatr znika,
przestrzeń wszystko przeżuwa, wiatr ustał - przebaczył.
ciało jest lewą, albo prawą stroną,
co pomiędzy potrzeba zbyt długo wypełniać.
próbujemy z dróg stawiać cztery ściany, najpierw
podźwignąć do pozycji pionowej i zamknąć
na niebo - dach o niskim standardzie do życia.
myśl każda in cognito dobiera się w parę
z pojedynczym źdźbłem trawy nastrojonej światłem,
i tańczą wiatr, gwiazd mocnych z ciszy nie wywiewa.