KRÓTKA RYMOWANKA - Na wiesne, łod kotów.

[OICAP Z NICIKOR]

Idzie Se kocur bez pole,
Syściusiyeńko zasypone śniyegiem.
Idzie i kapecke nie w rosole,
Biadoli nad złyk rzecy biegiyem.
Idzie i se goda do sobie.
Jakisik telo kwurwiony, cy cosik.
Zaś siye łoblize, po wonsak poskrobie,
Het wkurwiony, ło wiesne siye prosi.
Kaz to mocie tom wiesne psiokrew?
Ka som dziewcyny, kwiotki te przebiśnyiegi?
Ka som świyrgolenio skowronków i dniye?
Co zek siye hań łopalowoł! He lebiyegi?
Hejze psiokrew, ka sium potoka?
Syćko zamorzniyente na kość!
Nima rybów, nima na cym zawiesić łoka!
Krucafuks! Zaś biere mnie złość.
I tak se sed, niek ślag zwoli,
Na całom dziedzine mroucoł
Ze telo śniyga, ze zimno biadolił.
Prychoł, łogonem telepoł i fucoł.

Hej i tyz zaś ludziska potemu wiedzom
Ze wiesna przydzie wnet abo juz idzie
Ba słysom ze siye zaś koty sakramyncko drom
Wnet to siye robi na ciepło, kany wiesna bydzie.