Jak sopel na latarni

[Szymon_W.]

Wyrzeźbiony na kształt grotu
Kruchy delikatny
W niczym nie przypominam broni
Nordyckiego boga

Kurczowo uczepiony swojej latarni
Stojącej w najdalszym kącie ciasnego zaułka
Drżę cały na chłodnym wietrze
Lub topnieję w blasku ciepłego światła

Uderzony kijem - upadam
Zmiażdżony w garści - zanikam

Ale tylko jedna myśl nie daje mi spać
I budzę się oblany zimnym potem
Że nad horyzontem pojawi się zaraz
Promieniotwórcze oko słońca

Zamieni latarnię
W bezużyteczny relikt
Sterczący kikut
Zmrożonej ziemi

[cezary_dacyszyn]

tak to sobie wymyśliłeś ... Pomyślałem po pierwszych taktach , że mało horyzontalne , dotrwałem do końca , i ...no proszę - całkiem zaskakujące zakończenie :-) Niemniej proponuję spróbować jakichś skrótów myślowych :-) Pozdrawiam .