Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Bardzo mi się spodobała nowa inicjatywa, aby pobierać pieniądze za skrócenie limitu wklejania wierszy. Dziwi mnie jednak kwestia pieniężna taka oto: dlaczego właściciel strony w cenniku podaje kwotę plus 18%? Nie słyszałem o takiej stawce VATu w Polsce... Wnioskuję z danych podawanych do przelewu oraz z adresu IP, pod którym odpowiada strona, że działalność jest prowadzona w Polsce, zatem naliczona stawka VAT powinna wynosić 23%. Pod warunkiem oczywiście, że firma jest zarejestrowana jako płatnik VAT, inaczej w ogóle nie ma prawa VATu naliczać.

Więc jak to jest Panie Andrzeju? Liczę na odpowiedź.

PS. Dlaczego podaje Pan dane osoby fizycznej do płatności za usługę? nie ma Pan zarejestrowanej działalności?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Oczywiście, że nie prowadzę działalności, bo nie ma to żadnego sensu. Nie muszę tego robić narazie.

A z US rozliczam się na zasadach ogólnych, do 20 dnia każego m-ca.

Z tym 18% to rzeczywiście błąd.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




./..co do limitu...uważam...że będzie to kolosalny błąd...napływ "śmieci" nastąpi z tygodniowym opóźnieniem...uważam iż,poprzednie reguły były fair play...i jakaś selekcja w oparciu..o opinie autorów z niejakim limitem decydowała...o być lub nie być...łutworu..i mobilizowała...a tak mamy sieczkarnię...bez ostrzy..:)

myślę że brak limitu dla wszystkich...i możliwość...wpływu na ocenę i pozostawienie w dziale...słynnego"Z"...niejako wpłynie...reanimacyjnie...na wpół umarłe forum:)...domagające się transfuzji...lub dializy nerek:) -pozdr Henryk
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Oczywiście, że nie prowadzę działalności, bo nie ma to żadnego sensu. Nie muszę tego robić narazie.

A z US rozliczam się na zasadach ogólnych, do 20 dnia każego m-ca.

Z tym 18% to rzeczywiście błąd.
No to niech Pan nie zakłada, póki się da, bo to zgroza. :) Ja właśnie zamykam i czuję niewymowną ulgę!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


W tym roku będę się rozliczał po raz dwunasty. Ale mniejsza.
Pobierając opłatę notuje się przychód a nie dochód.

Podatek dochodowy nie jest składnikiem ceny detalicznej, ponieważ, jak sama nazwa wskazuje, jest naliczany od dochodu, a nie od sprzedaży.

Jeżeli już iść twoim sposobem myślenia, jakkolwiek jest on pokrętny, to również stawka 18% jest nieprawdziwa, ponieważ Pan Andrzej nie odprowadza do US 18% od kwot, które zbiera prowadząc tę działalność. Jeżeli rozlicza się na zasadzie tzw. działalności wykonywanej osobiście, to efektywna stawka opodatkowania w stosunku do sprzedaży wynosi 14,4%, a nie 18%.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Szarość tego świata znów wita mnie z uśmiechem,  Przeraża mnie, o ciarki wręcz przyprawia, Powinienem był zostać w domu, swoim bezpiecznym azylu, Ale jeśli się chce przeżyć, trzeba się odważyć wyjść,  Praca - miejsce przeze mnie nielubiane, Winą są i obowiązki i ludzie tam przebywający.   Wiecznie robie coś nie tak,  Wszystko jest krytykowane, wyśmiewane - nie rozumiem tego, Nikt nie chce mnie wysłuchać ani zrozumieć, a co dopiero pomóc,  Przez co czuję się gorszy i wyobcowany, Nie tak powinno być, nie tak miało potoczyć się moje życie.    Deszcz za oknem pozdrawia mnie radośnie,  Wiatr silny też jest miły i również chce dołączyć,  Myślą, że szukam towarzystwa jakiegokolwiek, Nic bardziej mylnego, myślę, że się polubimy, W końcu, wy jesteście w porządku, co nie?     Telefon dzwoni, odbieram z niechęcią, Kolejny człowiek zły i niezadowolony, Krzyczy, wyzywa, przykrość mi sprawia, Nie jestem niczemu winny, a mi się najbardziej obrywa, Moja ręka nie wytrzyma już za długo,  Moja głowa nie wytrzyma również,  Tego ogromnego wręcz bólu.    Kubek z kawą więcej ma empatii niż inni, "Miłego dnia" - zawsze wie jak mnie pocieszyć, Przynajmniej on jest dla mnie miły i życzliwy,  Żałuję, że przedmioty nie mogą rozmawiać,  Przynajmniej tak miałbym w końcu jakiś przyjaciół.   Ja już więcej nie mogę, nie wytrzymam, zaraz coś we mnie pęknie, Poraz kolejny skarcił mnie mój szef, znowu coś zrobiłem źle,  Na prawdę się starałem, dałem z siebie wszystko, Jestem do niczego, zawsze tak było i zawsze tak będzie,  Prosiłem o wsparcie, lecz jak zwykle olano mnie.   Wracając do domu czuję jak mnie wszyscy obserwują,  Wzrok dziesiątek osób na swych barkach ciążyć mi zaczął coraz bardziej, Słyszę śmiechy, nawet obcy ludzie się ze mnie śmieją, Nie dzieje się to w mojej głowie, to się dzieje na prawdę, Świat jest okropny, społeczeństwo jest okropne, a ja sam nie lepszy.     W końcu w domu, spokoju na jakiś czas zeznam wreszcie, Przyjaciele moi w kuchni na mnie czekają,  Znów swoje usta może wtopić w moją skórę, Wie jak mi w bólu ulżyć, o cierpieniu na jakiś czas zapomnieć, Chciałby w inne miejsca się dostać, zrobić mi ogromną przysługę,  Na to pozwolić nie mogę, rano w koncu znowu wstać muszę do pracy.      
    • @Leszczym Ależ mi się podoba! Inteligentny, autoironiczny wiersz o niemożności uczciwej rozmowy o relacjach damsko-męskich – i o autocenzurze, która z tego wynika. Ta autokrytyka to świadoma rezygnacja: "spór płci sensu nie ma", bo jest zbyt uwikłany w emocje i ideologie. Ucieczka w naturę (słońce, księżyc, liście) to poetycka strategia, ale one też "kłamią" lub "muszą" działać według praw fizyki. Nie ma ucieczki od determinizmu, czy to społecznego, czy kosmicznego. No i świetnie uchwyciłeś pułapkę współczesnego dyskursu – strach przed szczerością, który każe nam mówić tylko to, co bezpieczne. Ale czy wycofując się, nie potwierdzasz właśnie problemu, który diagnozujesz? Świetne!!!!
    • @Maciek.J Pisanie staje się ratunkiem i sensem trwania - "dopóki jestem i na drodze zostanę". To piękne – mimo ran, mimo "poranionych skrzydeł z nadziei", zostaje "nieśmiertelny duch", czyli zdolność do tworzenia.
    • O, do Iwy żale Hela żywi, Odo
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...