Degrengolada

[Cami]

Puste mieszkania pełne ludzi
minione związki dziś obce byty
życie ich męczy życie ich nudzi
materiał wspólny całkiem zużyty

Pamięci żadne już nie wytęża
krew cieknie rany co dzień solone
jak mogłam pojąć go za męża
jak mogłem pojąć ją za żonę

Lata uciekły miłość skonała
ogród rozkoszy brutalnie zdeptany
zgasła iskierka ostatnia mała
moja najdroższa mój ty kochany

Siedzą wciąż razem na jednej gałęzi
co ją od lat wielu mozolnie piłują
obecność własna tłamsi ich mierzi
w końcu niczego już nie czują

Gdzie obietnice stos deklaracji
gdzie był ogrodnik ten od miłości
na której życia wysiadł stacji
przy którym skręcie doznał mdłości

Wszystko minione nie - nie powróci
gałąź już trzeszczy zaraz odpadnie
oboje w strachu kto kogo zrzuci
które zwycięży a które spadnie

Pisklęta z gniazd kalekie wzleciały
w piekle małżeństwa wychowane
szukać przyszłości poklasku chwały
opatrzyć rany wartości zszarganej

Nadzieja cała w ich mądrości
młodzieńczych sercach gorących głowach
aby sztafety pokoleń ludzkości
wbrew doświadczeniu nie zacząć od nowa

[Johny]

W kilku miejscach psuje ci się rytm. Niektóre wersy masz krótsze inne ciut dłuższe a w niektórych psuje się średniówka.

[Cami]

Dzięki za wskazówki ... no i własnie dlatego piszę w dziale dla początkujących :-)

[Ian Duma]

Właśnie, rytm. Ale wiersz jest dobry i przyjemnie się go czyta. Ale zawzięcie ze świata stworzonego w wierszu wyrzucał mnie ten nieszczęsny rytm. Lekko irytujące bo ten światek przez Ciebie stworzony jest bardzo ciekawy...
Pozdrawiam ,Ian.

[Cami]

Dzięki bardzo, następnym razem bardziej się postaram :-)
Trafnie to ująłeś, bo to taki mój "światek" zawodowy ...

[Ian Duma]

W takim razie trzymam za słowo!

[maria_bard]

Może najpierw warto zaklaskać w dłonie, tak ku pomocy, czy aby rytm jest skoro, już musi być. Poza tym - wypełniaczy wielki nadmiar, co i tak płynności nie dodaje, strasznie długie gadanie nudzi w czytaniu, a sens nie zatrzymuje. Klepanka. Pozdrawiam i trzymam kciuki. mb.