Trans-codzienność

[Bronisław Jaśmin]

Przyszedł wsparty o światło spóźnione do kuchni i przedpokojowe lustro.
Zatrzymał je, podobnie pociągi hamują palcem maszynisty.
Czas wył z powieszone zegara w salonie, był psem - tym abstrakcujnym
w obrotowej budzie. Na szybach, które raczej pełnią przezroczystą potać sekretarek,
przedłożona pogoda była przekazana na odczyt przez ściany.

***

Rutynę codzienności zrównajmy do poziomu środowiska - zwierząt.
Załóżmy: światło - mucha, -- przestrzeń - pajęczyna, mieszkanie - pajęczyna, --
rozumne owady; jest łóżko - pajęczyna, -- pająk to zmęczenie, jadowity sen.
Swobodne niebo cierpi na ptasią bezsenność. Promienie to letarg.

***

Żywioły. Ludzkie ciało jest tylko testerem; deszcz pada i korzysta z krwio-nośnych
poziomic. Drzewa darmowo wyprzedają woń i pyłki; my w zamian zostaliśmy
testerami zjawisk. Odgórnie, bez umowy, bez wgląd na wolną wolę, otrzymaliśmy
tutaj dożywotni etat.

***

Jak to było: gościu zamyślił się w mieszkaniu, zapuścił się w powietrze grające na ciszy.
Po chwili ujrzał żonę zdradzającą z lustrem, te szkło przedpokojowe zdradzające z żoną.


26 - 27 stycznia 2012r.
(z elementami prozy poetyckiej)