dzień choroby

[martin_homme]

Pisz moją dłonią jak za dni młodych
a oddam ci usta i oczy żywe
cuda , które wyrastają na dnie
skrzywdzonej jak bezmiar wyobraźni

życie piękne jeszcze chowam
i czekam na kilka chwil zwątpienia
które zetkną wierzchołki istnień
wrażliwe na bukiet uniesień krwi

dzień chory na rozszczepione światło
przywróci snu iskrę większą niż świat
nim rozsypią się grudki włosów i cieni
duszy która pragnie zstąpienia

przyjdź jak zwabienie najdroższe
pośród zaschniętych cierni i ziaren piołunu
zagwieżdż mimo bólu ziemi jałowej
ziarnem spichlerze i oczy strumieni