Scenka podmywana szminką i biodrami

[Bronisław Jaśmin]

krajobraz był twoim przecinkiem. zakryłeś Ją najszczelniej
ciałem jako opuszczaną żaluzją. myślałem, że te łóżko
poruszają piersi prowadzące do nowego owocu poznania.

nie było w tobie Kanaan i żadnej innej krainy mlekiem i miodem płynącej,
deszcz i susza są pozostałościami i znakiem, że drzewo w Edenie
co roku jest wydziobywane przez umierające szpaki.

Miłość wartą topniejącego śniegu, oszczędzasz w powiece,
jakby tam świat był rosnącą lokatą z odłożonymi barwami
na przysrost procentowy, a noc kolejną marżą.

przerywasz promienujący sygnał, połączenie - dotyk.
wzrok niedorósł, jest karłem, by karmić się niebem.