Marzenie

[Sebek..._]

Gdy ono powstało małym byłem dzieciem
Urosło wraz ze mną, zmieniając oblicze
Stąpało u boku, piórka zbierając
Lepiąc z nich skrzydła tęczowe

Było tam srebro mądrości i błękit czystości
Śnieżna biel zrozumienia i czerń cierpienia
Złoto szczerości i jasna czerwień miłości
Szkarłat pożądania i zieleń wytrwania

Urosło, ciasnotę w mym ciele poczuło
Próbując się wyrwać, z roszkoszą odlecieć
Skrzydła tęczowe, ogromne
zawadą są, bo długo latać nie mogą
Choć wzlecieć wysoko - na ziemi przekleństwem

I spadło marzenie na ziemię
Jak gwiazda
Znajdując szyderstwo, więzienie
Marniejąc
Znalazłem, zdejmując upokorzenie

Podniosę, przytulę i wypowiem czule:
Azaliż nie było ci lepiej pozostać w mym sercu cieple
Jedynym bezpiecznym zakątku wszechświata
Daj się ukoić, bądż mym brzemieniem...znów
mych westchnień natchnieniem
Urośnij i pokażże światu!
Żeś mym dopełnieniem
...I włócznią w mym boku

Ach z jakąż zawiścią na cię patrzyli!
Szydząc z upadku śród wysokich kamieni
Drwiąc i rwąc wnętrzności
Trzymając w cieniu własne zarzewie

I stoję tu wymagam może zbyt wiele
Czemu jedną drogą podążać pragniecie?
Czy piękno nasze w jednym kolorze, szarości?!
Czy też w różności, mnogości i indywidualności!




2009r.
inspirowany klimatem tomiku poezji ,,Kwiaty Zła,, Charles