Anielskiej Pani

[lucjan1949 bieniecki]

Anielskiej Pani.

U potoka, w pięknym gaju,
Stadkiem ptaszki się zbierają.
Dałbym pewnie głowę za nie,
Że śpiewają swą litanię.

A modlą się bardzo słodko,
Bo jest życia ich Stokrotką.
Łąk i pól,w lesie ,ugorze,
Słonkiem zawsze jako zorze.

Antyfonę już śpiewają,
Strumyk z wiatrem smyczkiem
grają
A podniosła atmosfera,
Do serduszek im zaziera.

Pierwsze skrzypki- słowik
z kosem,
Oczarują świat patosem.
Pozostałe razem wszystkie,
Czynią gaik przytuliskiem.

Jak kapliczka gaik bywa,
Każdy modlitwę zaśpiewa.
Gdy czuję taką potrzebę,
Może chwilę pobyć w Niebie.

Jest otwarta cały dzionek,
Wisi często nad skowronek.
Tak, że bywa jego celem,
By zaśpiewać Jej w kościele.

Józef Bieniecki