Pack

[Sebek..._]

Pęd i bór i ciemny las
listowie, igły, mokry piach
z oddali zrywa ciszę skowyt
posłaniec głodu

Wędrówka przez bez-kres
pływy i cykle księżyca to czas
jedyna granica to ssący ból w trzewiach


Świadek epickich bitew na lodzie i śniegu
o życie
I zapach i smak krwii niesie nas dalej
budzi by szukać by znależć, dogonić

Czasami spełnić w puchu kłującej wilgoci
Pośpiesznym trybiucie przyszłości

Pęd i bór i ciemny las
listowie, igły, mokry piach

i pęd gdy dech obnaża kły
i mrok gdy wiatr wyciska łzy

I morze i góra spogląda nam w pysk
w żółtych ślepiach próbuje wypatrzeć swój sens



pażdziernik 2011r.

[bazyl_prost]

zmieniłbym na ssący ból strach, czy nie?

[Sebek..._]

to miała być metafora głodu...w sumie sam nie wiem, też można by tak odnieść,
sam wiersz... z jednej strony coś bym poprawił-prawie wszystko,
z drugiej nie potrafię zrobić z niego lepszego niż jest teraz,
a nie stracić tego co ma.
Ciężka robota, robisz dzieci a póżniej je krój i chlastaj...lub zabijaj :(