Pocztówka czytana setki razy w samotności

[Aluz Evila]

Pamiętasz jak w trawie się topiłem?
Wśród fal zieleni, radosny rozbitek.
Pamiętasz jak z ust twoich,
zapach łąki piłem?

Tam niebo uginało się od nadmiaru trawy.
Tam leśne dróżki wiodły zawsze do twych dłoni -
pamiętasz? Uciszałem wtedy gestem
tętent Twoich skroni.

Trudno mi się bronić,
od poranków mglistych.
Od błyszczących jezior,
gestów porywistych.

Tych łąk malowanych,
jak dziecięcą ręką.
Od tego co już było,
a nie wróci prędko.

Stoję tu i patrzę
jak wiatr liście niesie,
jak pustka się rozchodzi
w prześcieradeł lesie.