Gdy przepełni...

[Józef Bieniecki]

Gdy przepełni...

Szanowny panie, czy wie pan,
Jak trudno się rozmawia?
Gorycz głupoty nosi dzban.
Nastroszony piórem pawia.

Na argumenty usiadł bies,
I krwawym okiem łypie.
Merda ogonkiem niczym pies.
I chęcią zemsty zipie.

Czerwony klakier idzie w przód,
Masonom czołem bije.
Kiedyś traktował jako wrzód,
Łomotał w cztery kije.

Nieztarty węża czarny łeb.
Ukąsi jeszcze wielu.
Darmowy Polski jedzą chleb.
Nim umrą w Izraelu.

Jakaś zjadliwa siła prze.
I staje się przemożna.
W Polaku wszystka krew aż wrze.
Życzeniem jest pobożna.

I stanie siłą, przodków grób,
I wspomną ich ofiarę.
Gdy już nie będzie trzymać mógł.
Gorycz przepełni miarę.

Józef Bieniecki