Zamęczony

[Józef Bieniecki]

Zamęczony

Jak zbrodniarz Pan mój kona,
Przebite gwożdziem ręce.
Zcierpnięta dłoń ,ramiona,
W śmiertelnej kona męce.

Obrzmiałe nogi bólem,
Do góry ciało wznoszą.
Choć Bogiem,chociaż Królem,
Potoki krwi twarz roszą.

To wstaje by odetchnąć,
To wisi umęczony.
Żałosne oczy patrzą,
Boleścią spod korony.

W każdym oddechu boleść,
Wżyna się gwożdziem w ciało.
Zwilżona octem gąbka,
Jakby boleści mało.

I ból go w końcu zmaga,
Ostatnie daje tchnienie.
Bezwładnie z krzyża zwisa.
Bóg.LUDZKIE UPODLENIE.

W każdym człowieku Panie,
Męczeńskim Krzyżem kroczysz.
Synowskie powołanie,
Zbawienie ludziom głosisz.

Józef Bieniecki