Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

?

Bardziej poważnie - miniaturka.
Ale odebrałem jakoś tak.. niesmacznie. Pewnie dlatego, że nie lubię polityki, jazdy na emocjach.
Może dlategto, że zbyt dużo śmierci w rodzinie mam za sobą, to uważam, iz to niezbyt - - robić poezję z tragedii.

Pozdrawiam
Wuren
ps. To nie kontra - gdyby inny temat popierałbym bardzo.

Opublikowano

nie ma w niej nic o śmierci i emocjach
tylko o pamięci nie tylko jesienno -listopadowej
ale przede wszystkim jesieni życia,znicze i pelargonie symbolizują pamięć nie tylko o bliskich,a siwizna personifikuje ją wyrażnie
mało tu emocji
więcej zadumy nad przemijaniem
pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Epitafia nie rażą. Razi mnie wykorzystywanie powszechnych emocji związanych z tragedią.
Zresztą tez o tym kiedyś napisałem cyniczny wiersz - anty-epitafium. I jakoś nie lubię wracać myślami do śmierci najbliższych, czytując wiersze, których zadaniem jest ukazanie kunsztu języka. Nie mówię tu o trenach, czy lamentach - to zupełnie inna kategoria. Mówię tu utwortach, w których jakaś tragedia jest jedynie kanwą do tkania poezji - tego wiersza - miniaturki - nie odebrałem w kategoriach zadumy nad odchodzącymi. Podobnie jak wierszy o Biesłanie, czy 11 września, których swego czasu też sporo było.

Nie neguję utworu - nawet nie oceniam - po prostu powiedziałem, że tematyka i ujęcie nie dla mnie. Ale pewnie się mylę i powiniennem chylic czoła, a nie mieć własne zdanie. Przepraszam. Nie bedę wiecej.

Pozdrawiam
Wuren
Opublikowano

No i się wydało - nawet nie umiem kojarzyć :D Teraz już wszyscy bedą wiedzieć, jaki ze mnie kretyn :) Dobrze, nie bedę już próbować. Obiecuję. Przynajmniej nie wszędzie.

Nadal pozdrawiam
Wuren

Opublikowano

Panie guzik,

1) "jesień się zniczy" implikuje u mnie następujące skojarzenia:

- święto zmarłych ( co za tym idzie - śmierć, ale nie tę sensu stricto, lecz jej muśnięcie, wspomnienie)
- wieczorna, "cmentarna" łuna,
- zapach wosku,
- smutek, tęsknota, przygnębienie,
- ulotność, delikatność, kruchość życia,
- przemijanie,
- zmierzch,
- jesień.

2) Pelargonie, absolutnie(!), nie kojarzą mi się w żaden sposób z powyższymi uczuciami. Są raczej symbolem życia, obfitości, radości, lata, etc ( oczywiście subiektywne odczucie )

3) "siwizna pamięci" - miodzio! Ale tylko w kontekście, gdyż -stricte- oznaczałaby pamięć, hmmmm...., chyba nieco zakurzoną? ;-)

Reasumując:

Rozumiem przesłanie, a gdy całość czytam przez pryzmat heglowskiej triady...
Podoba mi się.

Choć wiem, że moja opinia nie ma żadnego znaczenia ;-)

Pozdrawiam jesiennie.
Su

Opublikowano

coś pan taki obrażalski panie Wuren

dyskutujmy o "wierszu"
które słowa kojarzą się panu z cierpieniem i emocjami w nim?
będę wiedział jak je formułować
proszę o wskazówki
i pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

wielkie dzięki pani Supay
pelargonie wszak niosą dwuznaczność
radość życia i pelargonie cmentarne pamięć o bliskich
tutaj w podwójnym znaczeniu one występują

pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

Ja się nie obrażam - bronię prawa do własnego odbioru -niekoniecznie poprawnego zdaniem autora :)

A co mi:
to tak
jesień się zniczy - w kontekscie czasu - widzę cały cmentarz rozświetlony dogorywającymi świeczkami, pusty, o 11 w nocy. Ciemno, chłód. Wracam samemu. Wokół zniczy się świat - korzystając z nowego czasownika.

siwizna pamięci - pamięć siwieje? zanika, starzeje się, spłyca, jak wzrok staruszki, drżącymi rękoma zapalającej świeczkę? Niezbyt miłe - po moejmu pamięć trwa -jesli dbać o nią.
Pelargonie na koniec - Odbieram jako symbol - kontrapunkt do siwizy - karmin (usta, szminka, inne archetypy) Z pamięcia o zmarłych niezbyt dla mnie skojarzenie - akurat nie straciłem kobiety życia, rozumiem, że ktoś na pewno stracił, ale wtedy czy to nie zbyt wyzywające? i czy nie nazbyt poniżające sugerowanie, że ze wspomnianego karminu zostaje siwizna?
To takie mam skojarzenia - z pewnością inne od tych, które Pan zamierzał wywołac pisząc wiersz, ale trudno - tak myślę.

Pozdrawiam
Wuren

Opublikowano

panie Wuren
znicz jest symbolem pamięci a nie cmentarza
chociaż łatwo ze cmentarzem i jego atmosferą jest kojarzony lecz również tam wypełnia swoją symbolikę
siwizna pamięci to nie wiek człowieka lecz stan jego umysłu,na jesień życia jest ona tak oblekana,zapominanie o rzeczach nam ważnych i minionych
a pelargonie jak wspomniałem dwuznaczne lecz bardzo scisle związane z tą siwizną pamięci
użyte tutaj w formie "siwizną pamięci pelargoni" ciąg dalszy jesień zniczy
pozdrawiam

Opublikowano

Panie guzik,

Nie wiedziałam, że pelargonie są dualnym symbolem. Nie wiem wiele na temat kwiatów dla zmarłych (jeszcze nie wiem, thx Good). Z tym świętem kojarzą mi się tylko chryzantemy (nota bene, piękne kwiaty pełne melancholii), które noszę na bezimienne groby.
Na cmentarz chodzę z osobistej potrzeby refleksji -potrzeby zastanowienia się nad istotą bytu, nad przemijalnością wszechrzeczy. To okazja do rozmów z Bogiem i samą sobą. Stare cmentarze to miejsca, w których przeszłość styka się z teraźniejszością; miejsca pełne szacunku i pokory wobec sił i potęgi natury...

A wszystkim tym, którzy stracili kogoś bliskiego, mogę tylko cichutko przypomnieć...:

"Kto słucha słowa mego i wierzy w Tego, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, ale ze śmierci przeszedł do życia"


Taką refleksją pozdrawiam...

Su...

Opublikowano

bardzo to ładne pani Supay
wlasnie celowo dałem pelargonie gdyż chryzantemy kojarzą się jednnoznacznie ze cmentarzem a właśnie pelargonie z balkonu w tym tygodniu wynosiłem na smieci
jakby spełniły już swoje zadanie,przminęły razem z latem i pewnym okresem naszego życia

chryzantemy bardzo by zawężały obraz i mógłbym się wtedy zgodzić z panem Wurenem i jego odczuciami

pozdrawiam serdecznie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...