Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

"Wetlińska Wenus"(Połonina Wetlińskaa)


Rekomendowane odpowiedzi

Wenus
przysiadła
nad krawędzią
buczynowej otchłani,
otulona
błękitem nieba;
wiatr,
kochanek,
pieści podmuchem
płowe włosy,
spięte miedzianą szpilą-
słońca promieniem;
czas,
mistrz dłuta
zazdrosny,
strawi szaty
jesienną pożogą,
strzępy rozrzuci
po dolinach;
bezwstydna,
zgarbiona chłodem
powoli
zatopi się w ciemność,
mróz uwięzi
obnażone piersi
władczym uściskiem;
wygnana
na poniewierkę
pośród chmur,
zaśnie
zaplątana
w konary nocy,
przy rytmie
cerkiewnych kołysanek.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...