Cnota

[Camillus Cornobis]

Gdzieżeś przed nami się skryła, Cnoto?
czyś już na zawsze od nas odeszła?
wiem, w tego świata upstrzyłaś się błoto
wespół z wszystkimi dążysz do piekła

Niegdyś dziewczęciem byłaś nieśmiałym
kochałaś snuć swoje myśli chwalebne
dzisiaj upadek Twój wielki, bez miary
w twym towarzystwie łotr prosty blednie

W innych epokach, innych czasach zgoła
tyś ludzkie karły wiodła do niebios
dziś porzucona, widzę, twa rola
wolę gnuśna zwyciężyła niemoc

Jegdy wspornik z budowli odjęty
łacno dostrzec - konstrukcji naruszył
tako śmierć Cnoty sercom zgubę nosi
jako sieroty głód morzyć musi

[Nata_Kruk]

Temat poruszony w wierszu ważny, ale nie współgra mi on ze stylizacją języka.
Niektóre określenia, moim zdaniem, do podmiany. Przeczytałam, życzę powodzenia
w dalszych próbach.
Serdecznie pozdrawiam... :)

[Camillus Cornobis]

Dziękuję bardzo za komentarz. Faktycznie, po jakimś czasie zauważyłem, że wiersz jakiś taki niekonsekwentny i teraz samemu niektóre zwroty mi nie pasują.