Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Mój Aniele

Józef Bieniecki
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Józef Bieniecki

Józef Bieniecki

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Mój Aniele

Wciąż po bezdrożach tego świata,
Anioł się Pański błąka.
Stróż mój z miłości mi oddany,
Choć ciąży ci rozłąka.

W swojej dobroci służ miłości,
Dla Boga wiecznej chwały.
Niech tego świata upadłości,
Rozpuszczą serca skały.

Strzeż mój Aniele,prowadż drogą,
I wciąż ucz mnie miłości.
Złe moce wtedy nic nie mogą,
Łzy smutku zmień w radości.

Obym w Chrystusie wciąż w przyjażni,
Ozdabiał moje życie.
Nie była żródłem mej bojażni,
Wzrastała z moim byciem.

A gdy czas przyjdzie-Drogą Mleczną,
Zaprowadż mnie do Boga,
Wskaż choć początek w drogę wieczną,
Bym nie znał słowa trwoga.

Józef Bieniecki

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dark_Apostle_
      Żar Wiary

      Przez Dark_Apostle_ · Opublikowano

      z pustego i Salomon nie naleje lecz z żyznej ciszy nawet byle szept zrodzić może burzę
    • Amber
      Sauna Blooma

      Przez Amber · Opublikowano

      @Tyrs Piękny wiersz płynie sentencjonalnie. Pozdrawiam serdecznie.
    • Waldemar_Talar_Talar
      Za to wszystko

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      za pieszczoty pocałunki polnych kwiatów miłe słówka za obecność w dni pochmurne oraz oczy zawsze dumne za te lata już minione twoim dobrem oświetlone za to wszystko razem spięte aż do końca wdzięczny będę
    • Tyrs
      Sauna Blooma

      Przez Tyrs · Opublikowano

      Jeśli wierzyć teoriom Harolda Blooma, mogłaś być jedynie muzą, zostawiając rolę poety synowi Lajosa, którego spotykasz w saunie, owinięta w biały, kąpielowy ręcznik. Jestem w stanie odróżnić płeć autora po dwóch zdaniach. O czym myślisz wtedy? Uczucia na SSRIach to zlodowaciały riaptejk w synaptycznej szczelinie, desensytyzacja receptora. Nie chcę już walczyć o priorytet, ja, Edyp, palmę pierwszeństwa – ani w poezji, ani w plugawych posługach, nawet w saunie. Piję poranną kawę w ogrodzie, czekając na dojrzałą korę, hamującą agresję jądra ciemności – zazdrosnych homo i hetero, heter z pewnego portalu, brzydkich i niepełnionych kobiet - jak J. na lekarskim zwolnieniu z bólowym syndromem kręgosłupa – choć jej brak takiego, zostaje jedynie nieużywany instrument (to peryfraza wulgarnego słowa, żeby opisać gluteus maximus – rzymskiego centuriona, dowódcę legionów gapiących się na twój tyłek w dyskotekach). Lubię słuchać samobójczych myśli innych, swoje – odrzuciłem, zapiłem. Zaleczyłem. Ćpun – wyje internet. Mam dość okaleczeń, sznyt i szykan. Wierzę w fitoterapię – stąd parapet ukwiecony, liany zwisające przy wejściu do domu, czekolada, która pobudza endokannabinoidowy układ, hamując hydrolazę amidu kwasu tłuszczowego. Wierzę w idealną miłość – to narcyzm. Wierzę też w Boga (Ojca) – jakiegokolwiek, złego lub dobrego - z Biblii. Gdybym żył przed wiekami, wygnano by mnie jako małego brata, wcześniej dając alternatywę nawrócenia. Wierzę, że Joyce – Joyce, leczący swą córkę u Freuda, z pełnym zakreśleń zeszytem, z bólem – miał rację. To strumień świadomości oczyszcza duszę – widzę Anne Sexton, słuchającą muzyki w garażu. Sylwię Plath w wieku 31 lat. Siebie – tak małego siebie, upapranego refill ink przed wydrukiem.    
    • Adaś Marek
      motto dnia

      Przez Adaś Marek · Opublikowano

      @lena2_ Wiersz ucieszył i wzruszył, ukazał przezroczystość duszy.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...