Projekcja nr 2 - gwałt

[Bronisław Jaśmin]

taki dzień zasługuje, by oddać bardziej ciało, tym wybrzeżom po drugiej stronie okna.
powiedziałaś o wszystkim. wieczorem przychodzi do ciebie twe ciało przy lampce, zniżone do łóżka.
gdy stajesz się zmieszana i pytasz co robi na tobie przyrost tkanek.
stąd nie chcesz wyprowadzić siebie z siebie, środka. zagęszczasz go do miary kryształka z solniczki.
za trudnego, by zwrócić uwagę, że przemija samotnie z prostokątnym stołem.

jesteś zdezorientowana. gubisz się w poukładanym niebie.
nie znajdujesz pochmurnych regałów - nie rozumiesz skraplającej pracy.
nie potrafisz tych stanów odnieść do swych dłoni, i z obłoków rozpisać wzór na czas i rozmiar
pozostawionej przestrzeni, kurczącej się do granic, by dotyk nie odbywał spotkań w swym wymiarze.
i jeszcze zapalić ze światła ognisko i zmieniać się w plazmę,
by stanąć w nim po środku, powolnym spalaniem odsłaniając poprzednie wcielenia.
godziny. pomiędzy nimi istnieje ruch metamorfoz, łóżkowe migracje. wcielanie się w kołdrę.