Tatry-Z Golgoty Tatr

[Józef Bieniecki]

Tatry-Z Golgoty Tatr

Z Krzyża Giewontu zwłoki zdjęto,
W grobie złożono zimnej groty.
Ciało całunem obwinięto,
Jak tradycyjnie u Golgoty.

W dzień Zmartwychwstania wszedł
na hale,
I na dolinach się zatrzymał.
Pobogosławił nam Podhale,
Wodząc polskimi dróg oczyma.

Na Jasnej Górze u Swej Matki,
Zetrze ze Twarzy łzy Matczyne.
Tam się też dowie czy Jej dziatki,
Czczą Ją Królową i Krainę.

Swym Boskim Sercem Polskę kocha,
Wciąż Mu jest wierna tysiąclecie.
Choć często Boskie Serce szlocha,
Gdy upokarza polskie dziecię.

Nie po to na Krzyż ja wstępował,
Aby ofiara Ma daremna.
Nie po to życie Swe darował,
Aby wiecznością szła brzemienna.

A zanim wstąpi znów do Nieba,
Pobogosławi polską Ziemię.
Oddając wszystkim w płatku chleba,
Dżwigając ludzkie z nami brzemię.

Józef Bieniecki