Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Tatry-Na tle burzy

Józef Bieniecki
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Józef Bieniecki

Józef Bieniecki

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Tatry-Na tle burzy

Zygzaki ogni po niebie pryskają,
Po skalnych blokach i ziemię kąsają,
Tam wstęga ognia,szarpane bałwany,
Wody miotają,deszcz w potoki rwany.

Każdą szczelinę wypełnia bulgotem,
Żlebami płynie ,pomieszanej z błotem,
Burzy nawała wciąż wyje nad góry,
Ciska ogniami z ołowianej chmury.

I burzą wściekła miota się i gniewa,
Raz po raz rzuca rozłupione drzewa.
Ognie bagnetów w granitowej skale,
Krzyża opoka przeciwko nawale.

Zygzak błyskawic wpisze w tło fioletu,
Krwawą purpurą lub srebrem bagnetu.
Krzyż oplatany zygzakami burzy,
Czoła błądzących z przestrachu
rozchmurzy.

Tak tu wygląda jak Golgoty góra,
U stóp poległa nieludzka natura,
Chwilą zmęczony na Krzyżu umierał,
On Jeden Niebo w wieczności otwierał.

Lat dwa tysiące-dzisiaj tamto widzę,
Zła i niemocy człowieka się wstydzę,
I Twojej męki obchodzę rocznicę,
Upadku ludzi -choć myśmy dziedzice.

Mineła burza ,odpłynęły wody,
Ziemia da owoc,tchnie w gorąco chłody,
I na swój sposób znów oblicze zmienia,
Jak woda chrzcielna-woda oczyszczenia.

Józef Bieniecki

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Strażnik

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Simon Tracy To jest bardzo fajnie napisana proza w pewnej konwencji - mitu? Świetnie  zbudowałeś atmosferę - grozy i paranoi. Narracja pierwszoosobowa, zwroty do Czytelnika, stopniowe odsłanianie informacji - to działa. Ten strach narratora jest namacalny. Na końcu puentа z wymianą miejsc (on tam,ON tutaj) - mocna. Niektóre fragmenty są trochę rozwlekłe. Pewnie będą części następne. Nie lubię literatury typu fantasy, fantastyki, ale chętnie przeczytam ciąg dalszy tej historii. Dlatego, że dotykasz starożytności - mojej ulubionej epoki. :))) Niektóre nazwy nie są mi obce np. Księga Bram - to święty tekst staroegipski, Księga Chaosu - to tytuł kryminału (akcja w starożytnym Egipcie), Jet też Klejnot Siedmiu Gwiazd - też opowiadanie grozy i starożytny Egipt. No i Mahabharata - poemat hinduistyczny. Czy niektóre z tych pozycji zainspirowały Cię? Czy raczej był to Cthulhu? Pozdrawiam.
    • Marek.zak1
      Inne spojrzenie na sytość

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Sytość/przesyt niedosytu - świetne, cos niby oksymoron, ale czy na pewno? Pozdrawiam
    • Simon Tracy
      Doba

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski Dziękuję Ci serdecznie za taką wylewność w tak niezwykle ciężkich tematach. Jest to dla mnie niezwykle ważne że wiele osób rozumie mój przekaz i jego formę 
    • Berenika97
      Contra Naturam

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Simon Tracy Ten tekst bardzo mi się podoba, bo kocham te niezwykłe i mądre  zwierzęta, którym ludzie robią dużo krzywdy. Ten głos wilka - jest głosem kogoś, kto odmawia podporządkowania się ludzkiemu porządkowi. "Nie mam z tym problemu, by się odwrócić plecami do ludzi" - to deklaracja wolności, ale i wygnania. Twój język pełen archaizmów ("zawezwanych", "widziadeł", "skomlałem") buduje mityczny, baśniowy klimat. Ten świat to nie współczesność, to jakiś pradawny czas, kiedy las był jeszcze święty, a duchy "rzeczywiste". Podoba mi się, że czerpiesz ze słowiańskich wierzeń. Szczególnie mocna jest ta zmiana perspektywy - od wilka uciekiniera do wilka mściciela, a potem odkrycie, że to las sam się mści. Drzewo stworzenia, Leszy, duchy - to cała armia natury przeciwko człowiekowi-intruzowi, człowiekowi - zabójcy. I ta puenta: "Uczta w imię zwycięstwa i przeciw naturze człowieka" - bo natura człowieka to dominacja, zniszczenie. A natura natury? To równowaga, również równowaga przez pożeranie. Świetny tekst to dzikiej, krwawej sprawiedliwości. W mojej okolicy można spotkać wilki, osobiście spotkaliśmy na drodze waderę z trzema szczeniakami, a mój mąż samotnego wilka, który spojrzał mu w oczy i spokojnie odszedł. Szedł również polną drogą. I niestety przyjeżdżają myśliwi. Mam nadzieję, że pozwolisz zamieścić link do pewnego filmiku:  (jeżeli nie - to usunę)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Wiesław J.K.
      Strażnik

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      @Simon Tracy Koniec świata, chyba...dobre, brawo. Brzmi jak zbliżająca się Apokalipsa. Ciary przechodzą!

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...