W ofiarnym dziękczynieniu

[Józef Bieniecki]

W ofiarnym dziękczynieniu

Już wyszedł kapłan ze Mszą Świętą,
By w wiecznej Swej Ofierze,
W dziecięcych prośbach,dziękczynieniu,
Odnowić znów przymierze.

Na dół spoglądasz, w Nieba Chwale,
Ty wiesz co ludziom trzeba,
Proszę wysłuchać nasze żale,
I daj nam co potrzeba.

Odpuść nam winy -przepraszamy,
Umocnij skarby wiary.
Każdy jak umie,tak kochamy,
Rozumie sens ofiary.

Po to oddałeś Boskie Serce,
Zawiesić w Krzyż ramiona,
By umęczone Boskie Ręce,
Tuliły kiedy skonam.

W pokorze daru naszej wiary,
Dążym do twej kaplicy.
Jako świadkowie Twej ofiary,
Ukorzyć jak nędznicy.

Niech Twa Ofiara miła Bogu,
Ogarnie nas wspaniała.
Aby w wieczności -życia progu,
Złączyła Boga Chwała.

Józef Bieniecki