Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Erotyk


Rekomendowane odpowiedzi

Świat od zawsze nas składał w ścierających dłoniach:
Jedną parę, z obłoków i nieba. Ramiona.

***

Niczym powiędłe róże jesteśmy przez długo,
Gdy siebie nie ożywią nawzajem swą barwą.
Myśli ledwo upuszczą ścieżek rękę chudą.
Z ich drobin się odkopią serca biegnąc hardo.

Za baldachimem będzie spokojny ocean,
Smakujący wanilią, gdy staniesz się falą.
I wtedy, wtedy zadrżę, zadygocze ziemia.
I stawać się będziemy ku niebu otchłanią.

A potem będą znowu drogi z porcelany
I rdzawe, zapisane myśli na monetach.
Zapalmy to, przetrawmy na popiół - świat szklany.
By wydobyć krwiobiegi i dłonie. Nie czekaj.


13 października 2011r.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...