Przesunięcie

[Anna_Para]

świat przesuwa mi się na osi czasu
w prawą stronę, za wektorem ku zmierzchaniu.
zdrada przyjaciela boli pod mostkiem,
zdrada kochanka – dodatkowo jeszcze niżej.

samozdrada, uświadomiona zawsze poniewczasie,
boli w mózgu. wspólne dziecko, długo wyczekiwane
„in vitro” zawiodło przez knockout. na chwilę radość,
na zawsze - odór toksycznego związku nieorganicznego.

nie mam jeszcze pointy…

[MIGUEL]

mocne, mądre słowa Aniu ;)
pozdr. M

[Anna_Para]

Dzięki, Miguelu. Pozdrawiam,

Para:)

[Agnieszka_Horodyska]

Będę płakać. Albo nie będę, jestem zbyt zmęczona (grą w pinball :)). Rozumiem ten wiersz... czując go, szczególnie koniec. Może tylko wydaje mi się, że rozumiem, ale mam wrażenie, że podobne wydarzenia wydarzały się też blisko mnie, we mnie, że po prostu znam sytuację podmiotu lirycznego.
Pozdrawiam,
Agnieszka

[Anna_Para]

Nie trzeba płakać, choć przyznam, że pisząc ten tekst miałam łzy w oczach. Nie jest radosny, fakt.
Dziękuję, Agnieszko.

Para:)